Geen miljonairs, helaas

Helaas wij hebben geen honderden miljoenen dollars gewonnen in de Powerball.  Zodra ik beneden kom, ben ik toch wel nieuwsgierig welke nummers getrokken zijn gisteravond.  Nou, geen enkel nummer dat ook op mijn bonnetje staat!  Wel hebben twee mensen de jackpot gewonnen, een in Arizona en een in Missouri.  Hier vlakbij won wel iemand een miljoen dollar, ook leuk natuurlijk.

Rick vertrekt dus gewoon nog naar zijn werk en Saskia naar school, hoewel het late werken bij Michaels haar begint op te breken.  Het lukte haar niet op tijd op te staan en ze heeft het eerste uur gemist.  Dit weekend is ze ook weer op beide dagen laat ingedeeld. 

Saskia wil per se zelf met haar manager gaan praten, maar als dat niets uithaalt krijgt die dame toch van ons te horen.  We hebben het tenslotte over een 16-jarige scholier.  Je maakt mij niet wijs dat er geen volwassen medewerkers zijn, die die uren hard nodig hebben.

Net als gisteren sta ik in tweestrijd, sportschool of niet.  Het is alweer prachtig weer en ook nog eens minder koud.  De beslissing is eigenlijk snel gemaakt en ik lijn Cosmo weer aan, dit keer voor een wandeling van een kilometer of acht.  Ik wil vooral kijken hoe de verschillende tuinen in de buurt versierd zijn.  Mijn favoriete huis is ook weer prachtig.  Verder kan ik het niet laten meer foto's van de flamingos in de "kitsch" tuin te nemen.  Die zijn zo lelijk dat je er wel om moet lachen.  Is misschien ook hun intentie?

Opeens gaat de tijd wel heel snel en ik heb een lunchafspraak.  Ik haast me terug naar huis, want ben twee mijl weg en een mijl is toch best een stuk verder dan een kilometer.  Tel daar nog de heuvels in onze buurt bij op en zie een hijgende Petra en Cosmo eindelijk weer thuis aankomen.  Zo sportte ik toch echt ook wel!

Een snelle douche en nieuwe Athleta jurk aan en ik ben klaar om naar Tysons Corner te rijden.  Ik heb nog steeds die vreselijke Dodge Caravan huurauto, dus ik parkeer zo ver mogelijk van andere auto's af.  Ik vind het zo'n onding!  Hopelijk krijg ik morgen mijn eigen van terug. 

Lea Ann zit me bij Seasons 52 al op te wachten.  Zij woont bij ons in de buurt en we hebben elkaar eigenlijk via Facebook beter leren kennen.  We kletsten zoveel online en vonden allerlei dingen, die we gemeen hebben, uit, dus spraken eens af om te gaan lunchen.

Het wordt heel gezellig en inderdaad verloopt het gesprek heel vlot en makkelijk.  We hebben ook dezelfde smaak in eten, zoals zo vaak met vriendinnen.  We delen een flatbread met portobello mushroom.  Lea Ann kiest de kipsate met salade en ik kan het niet laten mijn favoriete kip chile relleno te nemen.  Dat is het enige gerecht dat eigenlijk altijd op het menu staat, duidelijk heel populair.

We hebben zoveel te kletsen dat het opeens twee uur is.  Ik heb om half drie een afspraak bij de nagelsalon en Lea Ann wil nog verder winkelen.  We nemen afscheid en besluiten dat dit zeker voor herhaling vatbaar is.   Erg leuk om iemand anders weer beter te leren kennen.

Na de van weer ver van andere auto's geparkeerd te hebben, loop ik naar de nagelsalon.  Thu wacht me al op en een uurtje later heb ik weer keurige handen.  Ik ben klaar voor het Kerstgala op zaterdagavond!  Wat hebben mannen het toch eigenlijk makkelijk.  Rick hoeft alleen zijn haar kortgewiekt te krijgen en hij is weer keurig.

Bij de Safeway zoek ik een leuke kaart om naar Nederland te sturen. Mijn neef en zijn vrouw hebben recentelijk hun derde kindje gekregen.  Helaas hebben we verder geen contact, maar ik vind het erg leuk dat ze ons een geboortekaartje stuurden.  De keuze aan kaarten vind ik maar heel matig, veel heel zoetsappig gedoe.  Dan maar een Disney kaartje, dat is altijd leuk en lief.

Thuis haal ik Saskia op.  Zij heeft een tandartsafspraak.  Saskia gaat nog steeds naar een andere tandarts, dan de rest van ons.  Als jonger kind had ze veel problemen met haar gebit (terwijl Katja en Kai vrijwel gave gebitten hebben) en werd verwezen naar deze tandarts.  Ik bedenk me dat dat niet heel lang meer gaat duren, want Saskia wordt in december alweer 17.  Slik!

Terwijl Saskia in de stoel ligt, gooi ik een paar gallons benzine in de huurvan.  Ik wil hem zodra het mogelijk is inleveren en hopelijk is dat morgen.  Saskia's gebit is gelukkig helemaal gezond.  We maken een volgende afspraak voor mei, wat nu nog zo heel ver weg lijkt!

Vanavond is een lekkere bankhang avond.  Tot Cosmo de garage in flipt en iets in aluminium folie uit de vuilnis gapt.  Hij laat het niet vallen, ondanks mijn geroep en op kousevoeten door het gras rennen.  Oh, ik ben zo boos!  Cosmo heeft wat het ook was op voor ik hem weer naar binnen krijg.  Hopelijk was het niets wat slecht voor hem is!

Binnen laat ik Cosmo toch wel goed merken erg boos te zijn.  Het is een intelligente hond en ik bonjour hem naar zijn "plaats".  Daar moet hij echt wel een tijdje blijven en op een gegeven moment berust hij daar ook zo heerlijk "honds" in.  Ik kan er ook niet boos op blijven, maar soms haalt hij het bloed onder mijn nagels vandaan!

 

Hier is goed te zien dat Cosmo geen staart heeft

 

Voor iemand gaat roepen dat ik gemeen was, er was geen fysieke pijn, dat zou ik nooit kunnen doen.  Hij moet echter wel weten wie baas is.  Cosmo wist dat hij stout was en "Cosmo, PLAATS!" was genoeg.  Hij heeft daar de rest van avond netjes gelegen.



 



Foto's van vandaag staan hier.

Werken aan de spieren

We kunnen lekker "uitslapen" vanochtend, want Rick heeft pas om negen uur een tandartsafspraak en Saskia hoeft pas om kwart over tien op school te zijn.  De leraren hebben een of andere vergadering, waardoor school later begint. 

Mijn rechterbeen doet erge pijn als ik wakker word.  Mijn heupen vooral voelen niet lekker aan.  Toch ga ik na Saskia op school afgezet te hebben naar de sportschool.  Dit keer wordt de pijn echter niet minder op de crosstrainer.  Ik volbreng met moeite een half uur en kijk regelmatig met verlangen naar de blauwe lucht en uitbundige zonneschijn buiten.

Opeens staat de sportschool me tegen.  Ik heb genoeg van dezelfde machines.  Thuis wacht me een hond, die dolblij zal zijn met een lekker lange wandeling door de buurt.  En inderdaad, hij heeft dan wel geen staart, maar Cosmo's hele lichaam straalt enthousiasme uit als ik "Ga je mee wandelen?" zeg.

We lopen langs de school, want voor mijn "All American" foto wil ik vandaag de typische gele schoolbussen op de gevoelige plaat vastleggen.  Daarvan staan er altijd een aantal op de parkeerplaats bij de vroegere basisschool van de kinderen, hier zo'n 500 meter vandaan.  Wat lijkt het alweer eeuwen geleden dat we hier iedere ochtend en middag heenliepen!

Na de toch wel heel koude, die zon is misleidend, wandeling warm ik een blikje Amy's linzensoep op voor mijn lunch.  Daarna rijd ik naar Lofty Salon voor een broodnodige massage van Matthew.  Dit keer heb ik anderhalf uur geboekt en Matthew werkt iedere minuut daarvan keihard op mijn onmedewerkzame spieren.

Af en toe staat zelfs hij, een doorgewinterde massage therapeut, versteld van hoe hard mijn spieren zijn.  Vooral mijn heupen krijgen dit keer een fikse beurt.  Maar goed ook, want daar heb ik de meeste pijn.  Ik moet tijdens het vele zuchten door de pijnen heen opeens denken aan de reactie, die ik vaak krijg, als ik zeg dat ik een massage ga krijgen. 

Veel mensen zeggen dan: "Oh, heerlijk, zo lekker ontspannend!".  Ha!  Ik moet vaak de neiging bedwingen om niet van de tafel te springen om de constante "aanval" te ontsnappen.  Ik lig er echter vrijwel bloot op, dus dat doe ik toch maar niet en onderga de kwellingen ook wetend dat dit wel echt gaat helpen.

Nu ik hier toch bij Lofty Salon ben, vraag ik na de massage aan Carmen om mijn uitgroei bij te werken.  Twee vliegen in een klap, want zo is mijn haar in ieder geval klaar voor het grote Kerstfeest op zaterdagavond. 

De hele dag al gonst het nieuws over de Powerball loterij.  De jackpot is een record bedrag van meer dan 550 miljoen dollar en vrijwel iedereen heeft wel een lot.  Nu heb ik nog nooit meegedaan aan deze loterij, maar wil hier wel deel van uitmaken.  Win ik niet dan heb ik in ieder geval een aandeel gehad in die record jackpot.

Bij de 7 Eleven koop ik vijf loten.  Eigenlijk wilde ik zelf mijn nummers bepalen, maar kennelijk moet je dat van tevoren melden, want voor ik het weet krijg ik de door de computer bepaalde nummers aangereikt.  Ach, de kans om te winnen is kleiner dan door de bliksem getroffen te worden, dus wie weet was die computer me nog gunstig gezind.

Sharon komt me ophalen voor de yoga.  Mijn spieren zin nog pudding van de massage en het uur yoga maakt dat nog wat erger.  Ik ga ze morgen flink voelen, maar op een goede manier, niet zoals vanochtend. 

Saskia is inmiddels door een van haar vrienden naar haar werk gebracht.  Ik kleed me in de meest comfortabele en warme kleding en ben niet van plan me vandaag nog te bewegen.  Rick had vanochtend al met mij te doen en komt thuis met lekker "comfort" eten van Plaka Grill.  De avgolemono soep en druivenbladeren gevuld met gehakt en rijst gaan er prima in! 

Intussen is arme Katja weer ziek.  Zij wordt ook telkens aan allerlei bacillen blootgesteld in die SEH's natuurlijk, maar het zal vast niet helpen dat ze niet heeft gerust, toen ze die nierontsteking had.  Ik zou haar graag aan banden leggen, maar ja, dat gaat niet makkelijk met een 23-jarige!

Kille dinsdag

Brrrr, ik wil er helemaal niet uit vandaag!  Er valt een koude regen en het is maar rond het vriespunt.  Net ten noorden van ons is die regen sneeuw.  Zoals het er nu uitziet lijkt het een veel koudere winter te worden dan vorig jaar.  Hopelijk gaat dat niet bewaarheid worden.

Ondanks mijn sterke zin om gewoon terug in bed te kruipen na het ontbijt,  sleep ik me toch de Dodge van in en rijd naar de sportschool.  Deze van heeft geen piepertjes als je ergens te dichtbij komt, zoals die van mij.  Het is ook een bakbeest, dus ik ben doodsbang per ongeluk iets te raken. 

De parkeergarage onder de sportschool is maar heel nauw en staat op zo'n regenachtige dag vrij vol.  Ik waag het er niet op met de huurvan.  Gelukkig is er net een parkeerplaats op straat open, want anders had ik het niet geweten.  Ik zal blij zijn om mijn trouwe DRAAKJE weer terug te hebben!

Het uur cardio verloopt snel.  Ik lees weer eens een boek uit wat aan het einde extra spannend is.  Volgend boek op mijn lijstje is "Sacre Bleu" van Christopher Moore.  Zijn boek "Lamb" over de jeugd van Jezus vond ik fantastisch en ik ben dol op de Impressionisten en Toulouse Lautrec. Ik ben heel benieuwd.

Thuis pak ik de te versturen Sintcadeautjes in nog van vorig jaar overgebleven Sintpakpapier.  Dat is wel zo leuk straks voor Katja.  Bij CVS koop ik een grote enveloppe om de pakjes in op te sturen.  Een paar deuren verderop ligt Pho Thang Long en ik bepaal dat het vandaag een echte "pho" dag is.  De vis"pho" smaakt heerlijk en warmt me goed op. 

 

Een lekkere bak pho

De volgende stop is het postkantoor.  Daar is het al erg druk met mensen, die pakketjes versturen. Ondanks de drie medewerkers, wat een recordaantal is voor dit filiaal, wacht ik bijna een half uur op mijn beurt.  Het pakje gaat op tijd aankomen in Blacksburg, het gedicht email ik wel later. 

Ook neem ik leuke Kerstpostzegels voor de Kerstkaarten mee.  Helaas zijn die er alleen voor de binnen de VS verstuurde kaarten.  De "Europese" postzegels zijn heel saai, jammer genoeg.  Ik schrijf nog een paar brieven naar ooms en tantes en doe dan de stapel kaarten in onze brievenbus.  Nog geen vijf minuten later hoor ik het signaal dat de postbode er is. 

De Kerstkaarten zijn dus onderweg, volgens mij het vroegst ooit.  Zo handig dat ik nergens heen hoef om ze te posten.  In de brievenbus vind ik, zoals bijna iedere dag, een flinke stapel catalogi.  In deze tijd van het jaar krijgen we dagelijks tenminste vijf catalogi toegestuurd.  Zonde van het papier, al kijkt Rick sommigen wel door.  Ik heb echter geen zin om ze stuk voor stuk te gaan bellen om van hun lijst te worden gehaald.

 

De stapel van vandaag

Vandaag werd mijn vriendin Scarlett ook eindelijk aan haar rug geopereerd.  Gelukkig krijg ik van haar man een email dat alles prima is gegaan en geen van de complicaties, die mogelijk waren, is bewaarheid geworden.  Ik ben zo blij voor haar, want zaterdag nog vertelde ze hoe ze tegen het verjaarsfeest van haar man opzag vanwege de vele pijn.  Ik kon me dat zo goed voorstellen (en denk dan altijd stiekem, zeker op een dag als vandaag, dat het jammer is dat er geen operatie voor de spierpijnen van fibromyalgie is).

Scarlett ligt in een ziekenhuis aan de andere kant van Washington en het zal me waarschijnlijk niet lukken haar daar te bezoeken.  Ik hoop haar volgende week thuis een lunch te kunnen brengen.  Intussen zoek ik op Teleflora een leuk boeket en een doosje chocolade op om morgen te laten bezorgen.  Deze wordt het, want die vind ik altijd zo vrolijk.  Als ik ooit in de positie ben dat mensen me bloemen sturen, hoop ik die te krijgen.

Nu ik toch zo productief bezig ben en Saskia niet naar haar werk geshuttled hoeft te worden, besluit ik mijn kledingkast eens onder handen te nemen.  Dat is alweer een aantal jaren niet gebeurd, dus er komt een hele zak uit.  Helaas ook met veel kleding, die niet meer past, maar ja, ik was vijf jaar geleden ook een stuk slanker.  De zak breng ik naar het collectiepunt bij de Safeway.

 

Bij vrijwel iedere supermarkt hoor je weer de Salvation Army (Leger des Heils) bel voor geld in de rode ketel

 

Rick maakt vanavond zijn "beroemde" omeletten.  Ze zijn zo dun als crepes en gevuld met champignons, ui, rode paprika en gerookte zalm mini worstjes, die we gisteren bij Whole Foods kochten.  Het smaakt weer heerlijk en geef mij maar die worstjes in stukjes boven ham.

Het is het seizoen van de traditionele Kerstprogramma's.  Een van mijn favorieten is Dr. Seuss' "How The Grinch Stole Christmas" tekenfilm.  Die kijken we met zijn drietjes, want Saskia is dol op iedere Kerstshow, die er is.  Hier een liedje uit deze leuke klassieke tekenfilm:



Dames en heren, ik had vandaag meer dan 350 unieke lezers en meer dan 500 site bezoeken.  Wie zijn jullie?  Ik vind het altijd erg leuk om een berichtje van mijn lezeressen en lezers te krijgen!

Cyber Monday en Church Street Stroll

Deze week heeft Saskia drie dagen het eerste uur vrij.  Dat betekent geen vogeltjes en getwiet van haar wekker om vijf uur, wat we alle drie erg fijn vinden. Kai vertrekt om half acht weer naar Richmond en sms-t ongeveer twee uur later dat hij er weer veilig is. Rick gaat ook weer op tijd naar zijn werk na dit heerlijke vierdaagse weekend.

Saskia en ik eten op ons gemak ontbijt.  Gelukkig voor haar heeft ze deze tijd nog even, want ze vond gisteren net voor ze naar haar werk moest uit dat ze nog twee projecten te doen had voor vandaag.  Oeps! Voor ik naar personal training vertrek, zet ik Saskia bij school af met afgemaakt huiswerk.

Sharon wacht me al op en heeft weer een heel verschillend, maar rigoureus uur voor me gepland.  Intussen moeten we lachen om de versieringen in de tuin van het huis waar ik gisteren foto's van nam.  Sharon loopt daar vaak langs met haar hondjes en zag gistermiddag de vrouw des huize met een heel serieus gezicht de zoveelste pinguin neerzetten.  Waar die mensen dat allemaal bewaren gedurende het jaar?

Na mijn gewoonlijke halve uur cardio haast ik me naar huis.  Ik heb een afspraak voor mijn van bij Fairfax Imports.  Er moet werk aan worden verricht dat waarschijnlijk vier dagen zal gaan duren.  Daarna zal mijn Sienna hopelijk weer helemaal als nieuw zijn. 

Natuurlijk kan ik niet vier dagen zonder auto, dus ik heb een reservering bij Enterprise voor een huurauto.  Een medewerker van hen zal me ophalen en naar hun kantoor brengen.  Alleen duurt dat maar en duurt dat maar, tot ik nog eens bel of ze me vergeten zijn.  Dat is niet het geval (ik geloof er niets van) en er is al iemand op weg.  Het kantoor ligt nog geen 500 meter verderop, dus ik had het achteraf gezien ook best kunnen lopen.

Eenmaal in het kantoor wordt me verteld dat ze geen auto's hebben op het moment.  Ik krijg de keuze te wachten tot dat wel het geval is of een minivan nemen voor dezelfde prijs als die auto.  Daar hoef ik niet lang over na te denken, de minivan wordt het.

In een grote zilveren Dodge Grand Caravan met Florida nummerborden rijd ik even later weg.  Het is altijd weer even wennen aan een andere auto.  Deze vind ik niet erg fijn rijden en hij draait veel minder goed dan mijn Toyota Sienna.  Maar ach, ik heb wielen om me te verplaatsen en daar gaat het om.

Het is inmiddels ver na lunchtijd en mijn maag rommelt vervaarlijk.  Ik besluit een dunne bagel met tonijnsalade bij Manhattan Bagel te halen en die in de auto op te eten.  Ik wil namelijk meteen door naar Tysons Corner. 

Komende zaterdag is het Kerstfeest van Ricks bedrijf en daar wil ik graag iets nieuws voor vinden.  Gisteren heb ik bij Macy's een broek opzij laten leggen, die me wel leuk leek.  Daar vind ik ook een paar goudkleurige jurken van Lauren, die me leuke modellen, die mij wel zouden staan, lijken.  Op de broek vind ik een blauwgroen topje.

In de kleedkamer vind ik de broek en het topje wel leuk staan, maar ben er niet zeker van.  Ik plaats een foto op Facebook en krijg gelijk fijne reacties.  De blouse vindt men over het algemeen wel mooi, maar de broek niet.  Daar ben ik het ook mee.  Helaas zie ik dat er een flinke ophaal in de blouse zit en het is het enige exemplaar in de rekken.  Deze outfit wordt het dus niet.

Het eerste donkere goudkleurige jurkje zit me als gegoten en de kleur staat me ook goed.  Ik probeer het tweede veel lichtere jurkje nog aan, maar daarin lijkt ik wel in aluminiumfolie gewikkeld.  Het donkergouden jurkje wordt het dus en ik heb ook al helemaal de accessoires erbij in gedachten.

Bijna huppelend kom ik de paskamer uit, want zo vaak lukt het niet om in een keer te slagen als ik naar iets op zoek ben.  Beneden koop ik ook nog een paar panties en dan is mijn feesttenue compleet.

Vandaag is het Cyber Monday, de drukste online shopping dag van het jaar.  Maar ook hier in de mall zijn er nog veel koopjes te vinden.  Athleta, zo langzamerhand mijn favoriete kledingzaak, geeft bijvoorbeeld alleen vandaag 20% korting over alle aankopen.  Aangezien zij vrijwel nooit een uitverkoop hebben, kan ik dit niet voorbij laten gaan.

Mijn zus vertelde me over een broek, die zij van Athleta heeft, die zowel een leuke "gewone" broek is, als een skibroek.  Die zie ik hangen en besluit hem te passen.  Mijn huidige skibroek is al meer dan tien jaar oud en deze broek zou ik ook op winterse dagen kunnen dragen, terwijl ik Cosmo uitlaat.  Gewone broeken zijn me al gauw  te dun.  De broek zit prachtig, dus die gaat mee.

Daarnaast probeer ik een aantal jurken aan.  Grappig genoeg zit de jurk waar ik al een tijdje mijn oog op heb niet goed.  Twee anderen echter wel,  het zijn een donkerrode met een "bonten" kraag (die afknoopbaar is) en een paarse.  Zij hebben de leukste en meest lekker zittende winterjurken ooit!

Helemaal tevreden rijd ik terug naar huis. Daar vind ik een briefje van Saskia dat ze naar de de sportschool is gelopen.  Dat is kennelijk alweer even geleden, want niet veel later belt ze om te vragen of ik haar op kan halen.  Thuis begint Sas gauw aan haar huiswerk, want ze moet om zes uur alweer werken tot sluiting. 

Nu het Cyber Monday is besluit ik daar ook gebruik van te maken door wat online te shoppen.  Niet dat ik nu allerlei koopjes vind, maar ik vind wel leuke cadeaus voor mijn broer, zus, schoonzus, zwager en neefjes en nichtjes hier in Noord-Amerika. 

Saskia mag niet in de huurauto rijden, dus ik breng haar naar haar werk.  Gelukkig is het zo dichtbij, want in het donker rijden gaat me steeds slechter af.   Hopelijk krijgt ze snel vroegere uren, want Rick (die meer invloed op Saskia heeft dan ik) heeft als regel gesteld dat ze niet tot sluiting kan werken op schooldagen.  Eens zien of haar nieuwe manager, die niemand schijnt te mogen, daar ook naar gaat luisteren.

Als Rick uit zijn werk komt, gaan we naar de Church Street Stroll in Vienna.  Church Street is daarvoor door de politie afgezet.  Er zijn standjes met hete chocolade (of gewoon chocolade zoals bij de nieuwe chocolatier, die in januari zal openen), vuurtjes om marshmallows op te roosteren, Christmas carolers, een kinderboerderij en natuurlijk Santa, voor wie er een lange rij staat.

 

Vienna's Kerstboom

Wij komen o.a. Niall tegen en Marcella en haar man.  Het is altijd een heel gezellige traditie, vind ik. We zien dat Alegria open is en besluiten daar een hapje te gaan eten.  Het is er lekker warm binnen en mijn portobello taco en drie soorten ceviche gaan er heel goed in. 

Saskia heeft me ook nog een lijstje boodschappen meegegeven voor Whole Foods.   Bijna had ik haar met de huurauto erop uit gestuurd voor ze moest werken, want ik was vergeten dat ik mijn eigen auto niet had.  Saskia vroeg nog of ze niet toch mocht gaan, maar geen haar op mijn hoofd, die daaraan dacht!  Rick en ik halen de spullen op de lijst en het is nog best gezellig zo met zijn tweeen in de vrijwel lege supermarkt.

Nu weer lekker kijken naar een romantische Hallmark kerstfilm.  Ik vind dat toch wel heel erg leuk.  Deze heeft Henry Winkler als een van de hoofdrolspelers, de Fonz!

Foto's van de Stroll staan hier.

Meer Kerstversieringen en een beetje Sinterklaas

Zaterdag

Heerlijk, we zijn pas halverwege dit vierdaagse weekend!  Het is, zoals verwacht, scherp kouder bij het opstaan en er staat een fikse wind.  Blij dat we gisteren  de voortuin hebben versierd!

Omdat ik gisteren Sharons klas heb gemist, wil ik vandaag de "Resist a Ball" klas van Julie weleens proberen.  Na het ontbijt haast ik me dus naar de sportschool.  Er zijn een aantal bekenden, die meedoen en het wordt een leuke klas. 

Leuk, omdat er gelachen wordt, maar ook gesmeekt of we al klaar zijn met een oefening!  Oef, zeg, die Julie is een harde leermeesteres.  Ik ben echt wel wat gewend, maar de squats gaan zo lang door tot mijn dijen in brand lijken te staan.  Dat is pas de eerste oefening, de rest van het uur is net zo.  Deze klas ga ik vaker doen!

Ondanks dat we al wat cardio deden tijdens de klas, doe ik na afloop nog een half uur op de crosstrainer.  Net als ik klaar ben, gaat mijn mobieltje.  Het is Christine.  Zij moet even spuien over allerlei familieperikelen.  Voor veel mensen hier is Thanksgiving dan wel het feest van de dankbaarheid, maar ook het weekend waarop familie wat teveel kan worden.  Tenslotte komt men hier meestal een aantal dagen of langer logeren vanwege de afstanden.

Thuis heeft Rick niet stil gezeten en veel van de Kerstversieringen voor binnen van zolder gehaald.  Volgens hem hebben Kai en hij het warme water opgemaakt met hun lange douches, dus hij raadt me aan even te wachten voor ik eronder spring.  Intussen zet ik dan maar vast de Kerstboom voor op.  Ik ben dol op deze boom, want hij staat binnen de tien minuten.

 

Hij staat weer gezellig

Als ik me opgefrist heb, rijden Kai en ik naar Panera, zijn keuze voor de lunch.  Rick geniet nog van zijn kalkoensandwiches, maar die liefde voor die vogel deel ik niet.  Ook op Panera's menu staan allerlei kalkoensandwiches.  Amerikanen zijn ook dol op deze vogel als vleeswaar voor op het brood.  Ikke niet, met veel plezier bestel ik een sandwich met tonijnsalade!

We zijn niet de enigen, want het restaurant zit propvol.  Wij nemen onze lunch dus maar terug naar huis.  Op weg naar de uitgang zie ik Louisa en Denise, kennissen uit de buurt, die ik al lang niet meer heb gezien.  Louisa was Kai's wiskundelerares in middle school en geeft haar ex-leerling een grote "hug" (omarming).  Kai weet geloof ik niet wat hem overkomt.  We kletsen even bij en zullen elkaar volgende maand weer vaker zien bij diverse feestjes.

Na het eten beginnen we serieus aan de Kerstversieringen binnen.  Ik hang de groene slingers langs de trap met rode strikken.  Daarna doe ik de gourden en rode slingers in de Kerstboom en de voornamelijk rode en gouden ballen en versieringen.  De echte boom heeft geen kleurschema, maar "mijn" boom voor wil ik elegant en zoveel mogelijk tweekleurig houden.

Natuurlijk word ik regelmatig "geholpen" door Snickers en Flapjack, die het allemaal maar bar interessant vinden.  Flapjack ligt onder de boom en als de ballen erin hangen glinsteren die zo mooi dat daar wel een pootje tegenaan moet.  Gelukkig lijkt hij alleen in het begin geinteresseerd, althans dat was vorig jaar het geval.  Het is gewoon zo'n koddig gezicht, die kat in de boom en ach, al die ballen zijn vervangbaar.

 

Op heterdaad betrapt!

Een uurtje later zien de keuken, woonkamer, eetkamer en familiekamer er ook weer heel gezellig Kerstig uit.  De sokken hangen weer boven de haard en de Delfts blauwe Sinterklaas staat op de tafel. 

Met zijn allen Sinterklaas vieren gaat dit jaar voor het eerst niet lukken, helaas.  We hopen het nu virtueel te doen volgende zondag.  Eens kijken of dat gaat lukken, we hebben in ieder geval al namen getrokken.  Katja en Kai hebben ook pepernoten, marsepein en letters mee gekregen, zodat ze die avond (en daarvoor vast ook) mee kunnen snoepen.

De rest van de middag adresseer ik Kerstkaarten.  Terwijl ik het adres van mijn vriendin Pat in New Jersey opzoek, zie ik dat zij zowaar online is op Facebook.  We hebben alweer een tijd niet met elkaar gesproken, dus ik schrijf haar een berichtje. 

Van het een komt het ander en voor we het weten hebben we afgesproken dat ik 16 december naar haar rijd en we dan de 17e de bus naar New York City zullen nemen, daar overnachten en dan de 18e weer terug naar New Jersey.  Het is alweer vele jaren geleden dat ik de Kerstversieringen in New York zag, dus ik heb er helemaal zin in!

 

Onze trap, ik zag die altijd in films en ieder jaar vind ik het weer super hem zo te versieren

Met dit koude weer hebben we zin in comfort food.  Kai kiest het nieuwe Indiase restaurant in Vienna, Turmeric.  Warm is het helaas zeker niet in dat restaurant, maar het eten is wel heel erg lekker!  Rick en ik bestellen beiden saag (spinazie en mosterdbladeren), ik met de Indiase kaas en Rick met kip.  Kai heeft een pittig kipgerecht.  Daarbij krijgen we ook lekkere naan met knoflook.

Het seizoen met Kerstfilms is weer begonnen.  Op het Hallmark kanaal is er iedere zaterdag en zondag een compleet nieuwe film, maar 24 uur per dag programma's met een Kerstthema.   De film van vanavond vind ik erg leuk.  Soms zijn ze wat zoetsappig, maar ach, 't is the season.

 

De voortuin

Zondag

Rick is er weer als eerste uit vanochtend en meteen voor warme drankjes naar Starbucks vertrokken.  De Americano gaat er vanochtend bij mij bijzonder goed in, moet ik zeggen.  Ik ben er extra blij mee, omdat Kai graag wil ontbijten bij Crepe Amour en hun koffie is net slootwater!

De crepes zijn er echter voortreffelijk!  Iedere keer als we er eten waan ik me weer in Quebec City.  Dit keer neem ik weer de "Atlantico" met spinazie, gerookte zalm en een klein beetje cream cheese.  Kai houdt meer van de zoete crepes met Nutella en fruit, terwijl Rick een soort crepe omelet met kaas, ham, tomaat en champignons neemt.  Allemaal erg lekker op deze koude morgen.

Thuis probeer ik of Mary Ellen misschien tijd heeft voor een wandeling met de hondjes.  Zij heeft het echter druk met collegeaanmeldingen van haar zoon.  Rick daarentegen heeft ook wel zin in een (erg, want het is maar een paar graden boven nul met een straffe wind) frisse neus.  Hij doet ook nog eens geen winddicht jack aan, terwijl ik dik ingepakt ga.  Die man voelt geen kou!

We lopen door het park naar Cottage Street, want we willen zien of de tuin met alle opblaasfiguren al "versierd" is.  Dat blijkt niet het geval, maar verderop vinden we een tuin, die werkelijk heel kitsch versierd is.  Er staan allerlei pinguins, flamingo's en ander spul.  Zoals Rick zegt lijkt het wel of iemand Kerstversieringen op het gras heeft overgegeven.  Daar moet ik hartelijk om lachen!

 

Na een kilometer of vier zijn we weer thuis.  Kai en Saskia zitten al te wachten om naar de mall te vertrekken.  Als Rick en ik gedoucht en klaar zijn, vertrekken we.  Het doel is ons Sinterklaascadeautje voor degene, die we gisteren getrokken hebben, te kopen. 

Op die manier kan Kai zijn cadeautje hier laten en degene, die hem getrokken heeft, Kai's cadeautje meegeven.  Ik heb het "geluk" Katja getrokken te hebben, dus ik zal een pakje op moeten sturen.  Ik heb ook al een idee voor haar en denk eigenlijk wel binnen de kortste keren klaar te zijn.

Dat valt echter tegen.  Het budget is onder de $20 en ik weet dat Katja Fire & Ice heel erg leuk vindt, maar hun sieraden zijn ver boven dat bedrag tot mijn teleurstelling.   Ze hebben wel heel erg mooie dingen.  Ik denk dat ik daar ook maar een aantal van op mijn lijstje ga zetten.

Een beetje doelloos loop ik door de mall. Wat nu, dan, de meeste dingen, die ik zie, zijn ver over budget.  Saskia wilde eerst naar Target en ik heb nu spijt dat ik dat ook niet door heb gezet.  Daar zijn zoveel leuke dingen in die prijsklasse te vinden.

Gelukkig hebben de anderen kennelijk ook wat tijd nodig, want ik krijg geen sms-en of telefoontjes dat ze klaar zijn.  Uiteindelijk slaag ik bij Brookstone.  Ik schrijf hier maar niet wat het is, want ik weet niet of Katja meeleest.  Waarschijnlijk niet, maar voor de zekerheid.  Ze gaat het zeker leuk vinden.

Intussen is mijn maag flink gaan rammelen.  Ik besluit eens in de Food Court te gaan kijken of er iets lichts te eten valt.  Wasabi is aanlokkelijk, maar daar staat een rij.  Een nieuw standje heet Mixing Bowl en heeft Koreaans "fast food".  Dat is heel gezond en licht, dus wordt mijn keuze.  Ik neem de salade "wrap" met pittige tofu, spinazie, kimchi, champignons en pittige saus.  Het is erg lekker en ik voel de vitamines gewoon mijn lichaam ingaan.

Terwijl ik al dat lekkers aan een tafeltje zit te eten, zie ik Rick langslopen.  Kai heb ik ook al eerder gezien, maar Saskia nog niet.  Rick is ook klaar met shoppen en gaat een kipsandwich halen bij een van de andere standjes.  Hij moet ook nog een batterij voor zijn horloge vinden.

Niet veel later ben ik klaar met eten en zie mijn kans schoon.  Het Kerstfeest van Ricks kantoor is volgende zaterdag en natuurlijk weer gala.  Ik zou het liefst iets nieuws vinden daarvoor, want dat is alweer even geleden.  Bij Macy's kijk ik rond en vind een mooie pantalon.  Net als ik denk die aan te gaan passen, belt Kai dat hij ook klaar is.  Ik laat de pantalon opzij leggen voor morgenmiddag.

Vlak na Kai's telefoontje belt Saskia ook dat zij klaar is.  We spreken af elkaar op de tweede verdieping bij de roltrap naar boven te ontmoeten.  Saskia en ik vinden elkaar meteen, maar waar die mannen nou blijven?  Na tien minuten besluit ik Rick toch maar even te bellen.  Blijkt dat Kai en hij bij de roltrap naar beneden staan te wachten, aan de andere kant.  De auto staat op de derde verdieping, dus een roltrap naar boven.  Wie zei dat mannen zo logisch dachten?

Intussen is de zon weer helemaal de baas over de hemel.  Dat betekent dat het niet meer zo heel koud is.  Gauw versier ik dus ook het deck.  Ook hier vallen de nodige "slachtoffers" en ik vraag Saskia een paar dingen mee te nemen van Michaels.  Zij moet voor de derde dag achtereen werken van half vijf tot tien uur. 

Rick en ik hebben er geen moeite mee, behalve dat Saskia iedere keer tot sluiting moet werken.  Dat en om vijf uur weer op voor school is geen goede combinatie voor iemand, die dit komende kwartaal alleen maar A's wil halen.  We drukken Saskia op het hart haar managers te laten weten dat ze op schoolavonden niet zo laat mag werken van ons.  Zij ziet natuurlijk dollartekens, maar klaagt ook steen en been, want na haar werk vanavond moet ze nog schoolwerk doen!

Een Kersttraditie is dat ik fotokalenders maak voor mijn zus en haar gezin en voor ons.  Jarenlang deed ik dat bij Kodakgallery.com, maar Kodak heeft dat aan Shutterfly doorgegeven.  Daar heb ik wel onze Kerstkaarten besteld, die er goed uitzien, maar hun kalenders zijn een stuk kleiner, dan die wij altijd hadden.

Tijd om een site op te zoeken met grotere kalenders en dat is Snapfish.com.  Hier hebben ze zelfs grotere kalenders, dan wij gewend zijn.  Dat niet alleen, maar tot middernacht morgen is er een korting van 55% op alle bestellingen.

Om te beginnen ga ik door al mijn foto's van het afgelopen jaar en upload de leukste met mensen erop.  Dat zijn er zo'n 145.  Die kan ik ook meteen afgedrukt krijgen, dus daar maak ik ook gebruik van.  Daar loop ik een paar jaar mee achter, helaas, maar 2012 zal er zijn voor het nageslacht.

Als eerste maak ik een kalender voor de familie in Massachusetts.  Dat gaat zo makkelijk dat ik er echt plezier in heb.  Ik denk dat ze hem leuk gaan vinden.  Ook die van ons wordt leuk en ik maak dit jaar geen fouten met "verjaarsmaanden" (ieder gezinslid is de ster van zijn of haar verjaarsmaand).  Ik ben heel benieuwd naar het eindresultaat.

Kai gaat pas morgenochtend terug naar school om het afgrijselijke "zondag na Thanksgiving" verkeer te ontlopen.  De I-95 staat al de hele dag muurvast, dus een goede beslissing van hem!  Morgen moet Kai dan om half acht weg, maar dat is best te doen.

Vanavond bestellen we makkelijk Zpizza.  De mannen verdwijnen daarna naar de basement en ik kijk weer Kerstfilms op het Hallmark kanaal.  Die van vanavond is lekker romantisch.  Heerlijk, zo'n vroege Thanksgiving, ik heb het gevoel zeeen van tijd te hebben voor Kerst en we kunnen nu al zo helemaal van de sfeer genieten!

PS: Ik kan om de een of andere reden geen reacties achterlaten op mijn vorige blog, dus hier zijn die:
@Tineke - Weet je het zeker? Anika kan de foto's zien en zij heeft ook geen Facebook.  Veel mensen (inclusief wij ;)) vinden het juist bijzonder om zulke precies op muziek versierde huizen te zien.  Inderdaad, moeilijk om de "kinderen" te laten gaan, maar ook ook wel natuurlijk.  Hier natuurlijk geen Sinterklaas, na Thanksgiving "mag" Kerst.
@Anika - Het was echt leuk, die parade.  Michaels is een winkel met alleen hobbyspullen.  Ik denk niet dat er een equivalent is in Nederland.  Ik zal Rick vertellen dat hij niet de enige is die vergat de oven aan te zetten, zal hem veel beter doen voelen!
@Petra - Ja, hopelijk gaat het ook allemaal lukken die graduation, want nu boeken familieleden al hotels.  Oef! 
@Naomi - Kai heeft Assassin's Creed voor Kerst gevraagd. Hij heeft er nu geen tijd voor.  Daarna zal hij ervan genieten, zonder twijfel!
@Ineke - Nooit teveel Kerstspullen, toch?  Ik stuur ieder jaar weer veel terug de zolder op, maar kan het toch niet kwijt.
@Anja - Inderdaad, erg Amerikaans, hoewel ik vandaag met tegenzin naar de mall ging.  Gelukkig vielen de menigtes mee.

Black Friday

Vandaag, de dag na Thanksgiving, heeft de naam "Black Friday".  Niet omdat er iets sinisters gaande is, hoewel het gedrag van sommige shoppers wel in die categorie zou kunnen vallen, maar omdat de winkeliers die dag helemaal in het zwart willen komen te staan met betrekking tot hun Kerst verkopen. 

Mensen wachten soms al dagen tevoren in een rij om de beste koopjes te bemachtigen.  Zoals ik gisteren al schreef ging de mall om middernacht al open en andere zaken waren de hele nacht open.  Niemand van ons is zo fanatiek, al had Saskia wel willen gaan, volgens mij.

Gisteren had ik een heel plan in gedachten voor vandaag.  Dat hield ook Sharons core training klas in.  Alleen zou ik daar om kwart over acht voor op moeten staan en het werd gisteravond heel laat met de kinderen.  We lagen er pas om half twee in.  Het lukt me dus echt niet om op te staan om te gaan sporten! 

In plaats daarvan draai ik me nog eens een keer of vijf om en ga pas tegen tienen uit de veren.  Saskia heeft gisteravond te horen gekregen dat ze toch pas om 17 uur hoeft te werken, waardoor ze tijd heeft om met vriendin Laura te gaan shoppen.  Zij zijn dus lekker met de Black Friday menigte aan het winkelen. 

Rick is ook al op en lekker aan het ontspannen met de X-Box.  Ik besluit het sporten maar te laten voor wat het is en eet gauw ontbijt.  Gisteren heb ik online uitgevonden dat er in Reston een Holiday Parade is vanochtend om 11 uur met Macy's parade-achtige grote ballonnen en natuurlijk Santa en Mrs. Claus. 

Dat lijkt me nu echt heel erg leuk om te gaan kijken om in de Kerstsfeer te komen.  Gisteren leek Katja er ook wel interesse in te hebben, maar die ligt nog op een oor.  Rick heeft geen zin om mee te gaan, dus ik ga alleen met fototoestel in aanslag.

Na de van op de grote parkeerplaats van Ricks kantoor in Reston te hebben geparkeerd, steek ik de straat over en ga op zoek naar een goede plek om de parade te zien.  Er zijn vooral heel veel gezinnen met kleine kinderen, want natuurlijk is dit eigenlijk het Amerikaanse Santa Claus equivalent van de aankomst van Sinterklaas.

Een minuut of tien voor de parade begint, vind ik een plekje met zicht op de hoek waar alles vandaan zal komen.  Het is zeer aangenaam weer, helemaal niet koud, gelukkig.  Precies om elf uur komen de eerste paradedeelnemers de hoek om.

Daarna wordt het een uur en een kwartier durende kleurrijke aangelegenheid.  Er zijn zeven enorme ballonnen, voor het eerst dat ik die van zo dichtbij zie.  Verder zijn er dansgroepen, marcherende bands, veel padvinders, antieke auto's, politieke figurene en natuurlijk als afsluiting de koets met Santa en Mrs. Claus.  Ik moet zeggen, ik heb genoten en denk erover dit een Black Friday traditie te maken.  Het is zo vrolijk allemaal!

Inmiddels rammelt mijn maag wel enorm.  Ik zie een Cosi en besluit mezelf op een van hun heerlijke tandoori flatbreads te trakteren.  Ik moet zeggen dat die binnen recordtijd in mijn maag is verdwenen!  Kennelijk zorgt parade kijken voor flinke trek.

Thuis is iedereen op en Rick, Kai en ik halen de Kerstverlichtingspullen voor de voortuin van zolder.  Helaas heeft Katja erge hoofdpijn, dus die rust lekker uit.  Saskia gaat fietsen met vriendin Aoife.  We werken een paar uur aan het aanleggen van Santa's "landingsbaan" met de blauwe lichtjes en de sneeuwmannen, die ons thema zijn, in het gras te zetten.

Helaas hebben heel wat lichtjes het begeven, dus we maken een lijstje en gaan naar Michaels.  Katja wil ook wel mee.  Daar ben ik blij om, want we doen zo nauwelijks iets samen voor ze straks weer vertrekt.  Ondanks dat ze zich niet lekker voelt, wil Katja toch vanavond terug, want een vriend van haar, die in de marine zit, is er alleen morgen en zij wil hem zien.

Aan Katja merk ik echt dat haar "thuis" Blacksburg is op het moment.  Daar is haar leven en haar vrienden en zo hoort het ook.  Het helpt ook niet dat Leah wel thuis is, maar de meisjes geen enkele moeite doen elkaar even te zien.  Zo jammer van zo'n jarenlang durende hechte vriendschap, ik vrees met Katja dat dit niet goed meer gaat komen.

Bij Michaels help ik Katja een mini Kerstboompje en mini versieringen uitzoeken.  Ook halen we meer netten met meerkleurige lichtjes en Rick "ijspegels" voor aan het dak.  Ik vind ook nog een paar leuke sneeuwmannetjes.  We missen Saskia net, want die moet om vijf uur werken. 

Katja wil graag pho als haar avondeten, dus dat halen we bij Pho Thang Long.  Ook maken we nog even een stop bij de CVS.  Katja eet, terwijl Rick van alles corrigeert op haar laptop.  Het is toch maar fijn voor de kinderen (en voor mij) om een vader te hebben, die alles van programma's afweet. 

Al te snel is het tijd om weer afscheid van Katja te nemen.  Bijna had ik haar nog overtuigd om toch maar tot morgenochtend te blijven, maar het mocht niet baten.  In ieder geval zal ze waarschijnlijk geen last van Thanksgiving verkeer hebben vanavond.  Dit weekend zal het flink druk zijn daardoor.

Wij zijn niet de enigen, die onze lichtjes vandaag hebben gedaan.  Drie andere buren hebben ze ook al hangen, waardoor het pleintje er weer heel feestelijk uitziet.  Morgen wordt het een stuk kouder, dus ik ben blij dat we dit allemaal vandaag klaar hebben gespeeld.

Als we Katja uitgezwaaid hebben, is het tijd voor ons tweede Thanksgiving maal.  Helaas lang niet zo gezellig als gisteravond, al ben ik naturlijk blij mijn mannen hier te hebben.  De kalkoen smaakt goed en de ham ook nog, maar mijn favoriet zijn toch altijd de stuffings, vooral de traditionele, al was de veganistische van Whole Foods ook erg lekker.  Na vanavond ben ik er wel klaar mee, het is mij toch altijd te zwaar en niet pittig genoeg.

De heren vertrekken weer naar de basement om te X-Boxen.  Ik kijk lekker wat ik wil op tv.  Heerlijk dat we nog een heel weekend voor ons hebben!

Foto's van vandaag staan hier (hopelijk lukt het zo met de Facebook link, anders hoor ik het wel).

Wij doen altijd veel aan Kerstverlichting, maar een aantal mensen hier in de VS versiert op muziek.  Dit huis in Texas is Gangnam Style:

Thanksgiving

Rick is er al vrij vroeg uit om zich voor te bereiden op het koken van de grote maaltijd vanavond.  De twintig pond kalkoen gaat in het bad in de basement om ontdooid te worden en de aardappelen worden geschild.  Intussen liggen de kinderen en ik nog op een oor.

Als ik naar beneden kom, staat de koffie al klaar.  Zoals iedere Thanksgiving kijken we tijdens het ontbijt naar de Macy's Thanksgiving Parade met al zijn vrolijke enorme floats en ballonnen.  Ooit zou ik die wel in het echt willen meemaken.

Met al dat eten in het vooruitzicht is het helemaal belangrijk om te gaan sporten.  Ik ben niet de enige, die dat gedacht heeft, want Vienna is vrijwel uitgestorven, maar de sportschool vrij druk.  Met de parade op tv, mijn Kindle en Wordfeud op mijn telefoon gaat het uur cardio vrij snel.

Intussen is de rest van het gezin ook uit de veren.  We kijken wat football en het is lekker buiten, dus ik ga nog even op de stoep zitten lezen.  Vanwege het zware avondeten eten we makkelijk wat soep met broodjes als lunch.

Saskia vond het vorig jaar erg leuk om naar de bioscoop te gaan voor het eten en daar zijn Rick, Katja en ik ook wel voor te vinden.  Als Rick de kalkoen in de oven heeft gezet, rijden we naar Tysons Corner.  De mall gaat pas om acht uur vanavond open (voor het eerst op Thanksgiving avond, binnenkort zijn alle winkels ook gewoon op Thanksgiving open, wil ik wedden), dus het is er enorm rustig.

 

De parkeerplaatsen bij Tysons Corner zijn zelden zo leeg

 

Zien we zomaar wat Kai op zijn Kia zou moeten hebben (en later zagen we ook nog KAASCOP voor ons rijden!)

Ook in de bioscoop is het vrij rustig.  We kopen drinken en gaan dan de zaal met "Rise of the Guardians" in.  De zaal zit verre van vol, dus we hebben de keuze waar te zitten.  Dat wordt natuurlijk de rij met de railings waar we onze voeten op kunnen leggen.  Dat zit altijd zo lekker!

De film vinden we alle vier erg leuk.  Weer eens een ander Kerstverhaal dan anders, hoewel dit niet alleen over de Kerstman ging, maar ook over de andere mythische kinderfiguren.  Het is wel echt Amerikaans met de Tooth Fairy en Jack Frost. 

Grappig is dat ze op een gegeven moment in Europa zijn en een muis tegenkomen, die de tanden en kiezen van de kinderen ophaalt.  Dat is de Franse en Waalse traditie.  Ik ben vroeger niet opgegroeid met geld voor gewisselde tanden en kiezen, maar ik denk dat de Tandenfee tegenwoordig meer bekend is in Nederland, of niet? 

Jack Frost is een legendarisch figuur, een elf-achtige Koning Winter, zeg maar.  Hij maakt je neus en oren koud in de winter en alles wat hij aanraakt bevriest.  Hij is altijd een beetje een ondeugende figuur in de Amerikaanse folklore.  In deze film speelt hij een grote rol.

Thuis verwachten we dat de kalkoen al lekker bruin zal zijn.  Ik kijk in de oven en merk op tegen Rick dat de vogel er nog wel erg bleek uitziet na bijna drie uur braden.  Rick kijkt naar de oven en valt jammerend op zijn knieen.  Hij heeft de kookwekker op de oven aangezet, maar de oven zelf niet!  De kalkoen is dus nog helemaal koud en zal nu niet voor tienen vanavond gaar zijn.

Gauw bedenken we oplossingen, want zo lang willen we natuurlijk niet wachten met eten.  Gelukkig is de Safeway nog open tot 22 uur.  Saskia en ik rijden er gauw heen in de hoop een gekookte kalkoenborst te vinden.  Er is niets kalkoenachtigs meer te vinden, maar nog wel een paar hammen.  Die nemen we dus maar mee met een blik ananas.

Intussen heeft Rick de aardappelpuree (veganistisch met olijfolie) gemaakt en de zoete aardappelen met alweer veganistische marshmallow fluff erop.  Alles gaat in de oven, magnetron en op het fornuis.  Om zeven uur zijn we klaar om aan te vallen. 

Een ander Thanksgiving maal dan anders, want veel veganistisch en natuurlijk geen kalkoen, maar ham.  Rick heeft volgens mij zijn hele leven niets anders dan kalkoen gegeten met Thanksgiving.  Hij heeft er dan ook de meeste moeite mee.  Ach, zo hebben we morgen nog een Thanksgiving maaltijd.

 

Voorbereidingen

Het smaakt allemaal prima.  De Whole Foods toevoegingen voor Saskia proef ik ook en vind ze ook heerlijk.  Nu Rick de gewoonlijke gerechten ook heeft aangepast, zodat ze veganistisch zijn, vind ik die ook lekkerder.  En ik niet alleen, we zijn het er allemaal over eens dat olijfolie beter smaakt dan boter. 

Natuurlijk doen we de jaarlijkse ronde om de tafel om te bedenken waar we dankbaar voor zijn.  Dat zijn toch wel heel veel dingen.  Zoals altijd rollende ogen van de kinderen, maar ze doen toch maar mee met deze traditie.

 

Zo fijn om ze weer alle drie aan een tafel te hebben

 

Omdat we vrij laat aten, is er geen plek meer voor de pumpkin pies.  Althans niet in mijn maag!  Saskia neemt wel een punt van haar vegan pumpkin pie en vertrekt dan met vrienden naar de mall.  Volgens haar vrienden gaat die om 20 uur open (al zegt de website middernacht). Wij laten haar maar gaan, want ze mist morgen Black Friday helemaal, omdat ze moet werken.  Helaas voor Saskia was de website correct en gaan de winkels daar pas om middernacht open. 

De heren vertrekken naar de basement om Halo te spelen.  Katja en ik kijken hier boven tv.  Zij is erg moe en moet morgenavond ook alweer terug naar Blacksburg.  Ik hoop werkelijk dat ze zichzelf niet voorbij gaat lopen.  Ze heeft zoveel hooi op haar vork en dat wordt volgende semester nog meer.  Maar ik weet als geen ander dat het advies van een ouder eerder averechts werkt.

Het was niet helemaal de Thanksgiving, die vooral Rick voor ogen had, maar toch zeker een dag met een sterretje.  En gelukkig was Safeway nog open om de maaltijd toch te redden.  Terwijl ik dit schrijf, ruikt het hier heerlijk naar kalkoen. 

Als die eindelijk klaar is, om half elf, nemen Rick en ik er nog wel een bordje van.  Hij is heel goed gelukt, toch jammer, maar morgen zal het nog een lekkere maaltijd worden.

Het hele gezin weer compleet

Kai, Saskia en ik kunnen vanochtend lekker blijven liggen, maar Rick moet nog een halve dag werken.  Saskia had eigenlijk ook school, maar haar leerkrachten gingen er zelf voor Thanksgiving vandoor en er zouden invallers zijn.  Dan kan ze net zo goed een lekker dagje extra ontspannen gebruiken, vooral omdat ze nogal wat moet werken dit weekend.

Pas om negen uur staan Saskia en ik op.  Kai blijft nog lekker lang liggen.  Die was gisteravond doodmoe.  Het is trouwens maar goed dat hij gisteren thuis is gekomen.  Later hoor ik van een andere moeder, wiens zoon bij VCU studeert, dat haar zoon nog niet thuis was en al vijf uur vaststond in het verkeer.  Gewoonlijk duurt die rit een uur of twee!

Na mijn ontbijt staat een uur cardio op mijn programma.  Bij de sportschool  zie ik Sharon, die net klaar is met sporten met haar oudste zoon.  Het is vrij druk, iedereen wil zoveel mogelijk sporten, zodat ze ook lekker kunnen eten.  Ik zit zo in mijn boek dat ik weer eens langer blijf "lopen" op de crosstrainer om het uit te lezen.

Op mijn weg terug naar huis bel ik Katja.  Het is al na twaalven en ik verwacht dat ze wel op weg zal zijn. Niets is minder waar. Ze had migraine bij het wakker worden en voelt zich nu pas weer een beetje mans.  Katja is ook echt wel iemand, die pech heeft!  Ze staat er op dat ze zich goed genoeg voelt om te rijden en zal sms-en als ze op weg gaat.

Thuis tref ik een drummende Kai aan en Saskia is erop uit met een vriendin.  Kai heeft we zin in lunch van Manhattan Bagel, dus daar rijden we in zijn auto heen.  Kai vindt hun dunne bagel met tonijnsalade lekker en ik kies eens de dunne bagel met asperges, champignons en ei.  We eten samen lunch en dan verdwijnt Kai weer de basement in om meer te drummen.

 

Ook wel erg Amerikaans, bagels

Rick komt thuis uit zijn werk en Saskia is intussen ook terug.  Met zijn drieen gaan we naar Whole Foods. Daar zijn we allerminst de enigen.  Sterker nog, er staat een korte file om de parkeerplaats op te komen.  Zo druk heb ik het nog nooit gezien!  Wij parkeren maar snel in de parkeerplaats aan de overkant. 

In de winkel is het ook file parkeren met winkelwagentjes.  Maar iedereen is in een goede bui, dus geen probleem.  Saskia en ik kiezen een aantal lekkere veganistische bijgerechten voor morgen.  Ook koopt zij ingredienten voor een veganistische pumpkin pie.  Ik vind het bijzonder hoeveel produkten ook een "vegan" versie hebben, zelfs cream cheese!

Vanavond kan ik eindelijk weer meedoen aan de yoga klas.  Saskia moet werken en neemt de van mee, maar Sharon gaat ook naar de klas en bood aan mij op te halen.  Dat vind ik sowieso fijn, want ik rijd liever niet in het donker.  Het is zo ook wel gezellig. 

Marybeth, de yoga instructrice, is echt een ontzettend leuk iemand.  Ze neemt yoga heel serieus, maar kan ook eens gezellig lachen als een positie niet zo goed gaat.  Heel anders dan de andere yoga lerares bij deze sportschool, die ik echt heel vervelend vind en daarin ben ik niet de enige.  Het feit dat Sharon en een van de andere instructrices ook aan deze klas meedoen zegt al veel.

Het uur vliegt voorbij met veel rekken en strekken, maar ook proberen om een handstand te doen.  Dat lukt me wel met behulp van de muur, maar niet zelf.  Ik ben gewoon te lang en het neerkomen op mijn voeten doet pijn. Marybeth is wat dat betreft ook erg goed.  Je doet wat je kan en niemand wordt aangemoedigd over haar grens te gaan.

Sharon brengt me ook weer thuis.  Daar zijn Kai en Rick gezellig samen X-Box aan het spelen en Katja is intussen een uur of twee van huis verwijderd.  Zij heeft nog eens een uur vertraging opgelopen, omdat Zorro, haar kat, opeens in de auto plaste (doordat zijn kattenbak weg was gehaald).  We wachten toch maar op Katja voor het avondeten.

Tegen kwart voor acht komt zij eindelijk aan en het is weer heerlijk om haar in onze armen te sluiten.  Als eerste wordt Zorro door Katja en Rick mee naar beneden genomen en in het al klaar staande bad gestopt.  Het is wel duidelijk hoe belangrijk katten hun hygiene vinden als Zorro nauwelijks protesteert om gewassen te worden.  Het arme dier!

Intussen wordt de bestelling van Friends Kabob bezorgd.  Katja mist dat eten altijd erg en met alle ziektes en tegenslagen van de laatste tijd heeft ze wel iets lekkers verdiend.  Zij en ik hebben de zalm kabob, die altijd prima is.  De mannen hebben iets vlezigs.  Saskia is aan het werk tot tien uur.

Na het eten begint de eerste traditie van dit seizoen.  Rick gaat zijn pumpkin pies maken. Onderwijl staat Charlie Brown's Thanksgiving aan.  De geschiedenis van de pelgrims in Massachusetts.  Grappig is dat er altijd een soort wedijver is tussen Virginia en Massachusetts over wie de eerste Thanksgiving had.  Morgen gaan we het feest weer beleven, mijn 30ste hier in de VS, waar blijft de tijd!

 

De pies zijn alvast klaar

Er is er een jarig en dat is Rick

"Happy birthday!", zijn mijn eerste woorden vandaag.  Rick moet helaas wel werken op zijn verjaardag, maar we eten eerst even gauw een feestelijk muffin ontbijtje.

Daarna brengt Rick Saskia naar school en gaat door naar zijn werk.  Ik ga gauw naar de sportschool en doe daar een intensief uur cardio op de crosstrainers.  Voor mij loopt een man hard op de lopende band.  Ik zie op zijn machine dat hij 7 mijl per uur loopt (dus ongeveer 11 km/u).  Ik stel mijn "pas" op zijn ritme in en ga zo lekker snel.  Moet ik vaker doen, want ik heb echt het gevoel goed bezig geweest te zijn.

Thuis haast ik me de douche in, want ik heb met Rick afgesproken voor zijn verjaarslunch.  Hij moet echter om half twee in Fort Belvoir zijn, dus we moeten wat vroeg gaan.  We rijden dan ook achter elkaar aan naar het Mosaic District, zodat Rick direct na de lunch doorkan.

Voor de lunch heeft Rick Pastry Xpo uitgekozen.  Daar heeft hij nog nooit gegeten.  Dat komt mooi uit, want daar heb ik ook zijn taart besteld, die kan ik dan gelijk meenemen.  Het wordt een verukkelijke lunch, voor mij linzensoep (ik zou er bakken van op kunnen, zo lekker!) en een kleine champignonsquiche en voor Rick een stokbrood met kalkoen en kaas. 

 

De "Birthday Boy"

 

 

Mijn overheerlijke lunch

De taart is al betaald, dus ik kan hem als we klaar zijn zo meenemen.  Na weer afscheid van Rick te hebben genomen, rijd ik naar Whole Foods. Kai liet gisteren onverwachts weten dat hij vanavond thuis zal komen en mee uit eten zal gaan.  Hij had alleen nog geen cadeautje kunnen kopen.

Bij Whole Foods hebben ze ook een heel goede selectie bijzondere bieren.  Veel Belgische merken, waaronder Delirium Tremens en Chimay waar Rick dol op is.  Maar ik wil eens iets anders en vind met behulp van de zeer bekwame bieradviseur van Whole Foods het "Isabel" bier van een Virginiaanse microbrouwerij Blue Mountain Barrel House.  Het klinkt precies als wat Rick lekker zou vinden, dus ik ben benieuwd.  Zo heeft Kai hem vanavond ook wat te geven.

Intussen is het weer heerlijk weer, zonnig en zo'n vijftien graden.  Ik neem Cosmo mee naar buiten en ga voor op de stoep zitten lezen.  Intussen gooi ik weer stukjes Pupperoni in het gras.  Cosmo vindt het prachtig ernaar te zoeken en zo gaat hij ook niet bij de buren op onderzoek uit.

Als de zon achter de huizen is verdwenen, rijd ik naar Party Mania.  Bij een verjaardag horen bij ons ook altijd ballonnen.  Ik kies er een met een Space Shuttle en een met "Happy Birthday Rick" uit.  Nu zijn we helemaal klaar voor de viering vanavond.  Alleen nog even wachten op Kai's thuiskomst.

 

Er is wel een klein voordeel dat de meeste bladeren van de bomen zijn: we kunnen de mooie zonsondergangen weer vanuit de straat zien

 

Rick komt vroeg uit zijn werk en Kai komt precies om kwart over zeven aan, de tijd die hij had gedacht thuis te zijn.  Rick heeft Chef Geoff's gekozen om zijn verjaarsdiner te gaan eten.  Daar hebben ze veel keuze in bier, precies wat mijn bierliefhebber leuk vindt.  Saskia zal terug naar huis rijden, zodat Rick van een paar biertjes kan genieten.  Toch handig, die rijdende kinderen.

 

We krijgen een tafeltje naast de open haard, erg gezellig.  Joel is onze serveerder en is heel attent.  Rick kiest zijn bier en ik begin met hun "spa" cocktail met komkommer en citroen, heel lekker fris.  De kinderen houden het bij water, want helaas hebben ze het drankje met thee dat Saskia bestelt niet meer.

 

Als voorafjes kiest Rick pittige augurken en Kai dille chips met tzatziki saus.  Saskia heeft al gegeten en maar goed ook, want ik zou niet weten wat hier veganistisch is.  Rick bestelt een biefstuk als hoofdgerecht, Kai heel erg lekker uitziende agnolottie met peer en gorgonzola. 

 

Na de mosselen bij onze "buurman" te hebben gezien is dat mijn keuze, maar daar zitten wel heel veel lege en niet geopende bij.  Dat vertel ik Joel en prompt krijg ik een tweede portie!  Pff, die kan ik niet helemaal op, maar wel heel netjes opgelost!  Dessert zal Ricks taart zijn, dus dat slaan we af.  Als verjaarscadeautje krijgt Rick dan een doosje met zelfgemaakte truffels (erg lekker, want hij deelt er een gevuld met caramel, mmmm!!!).

 

Thuis bellen we mijn zwager, die dezelfde verjaardag heeft als Rick (maar twee jaar jonger is, dus mijn leeftijd).  Daarna is het tijd voor cadeautjes.  Rick is opgegroeid met 's avonds cadeautjes, ik met zodra we wakker werden.  De kinderen hebben mijn gewoonte altijd overgenomen (ik vraag me af waarom, ha ha), maar Rick heeft altijd aan die van hem vastgehouden.

 



Saskia begint en geeft Rick een dvd van "Safe House" met o.a. Denzel Washington, een van Ricks favoriete acteurs.  Kai geeft hem dus de fles bier met een leuke kaart, die toevallig ook met bier te maken heeft.  Van mij krijgt Rick een goed keyboard voor zijn Surface en is daar heel blij mee.

 

We steken de kaarsjes op de taart aan, vier vond Rick wel genoeg, hij vindt jarig zijn leuk, maar het nummer hoeft absoluut niet.  We zingen "Happy birthday" en dan nemen Rick en Kai een lekker stuk taart.  Ik neem een hapje, erg lekker, maar al die mosselen maakten dat ik verder geen plaats meer heb.  Volgens mij heeft Rick van zijn verjaardag genoten.

 

 

Sommigen vroegen om het recept van Saskia's muffins.  Dat staat hier, alleen heeft zijn Truvia (stevia) gebruikt i.p.v. suiker en de walnoten vervangen door gesnipperde amandelen.

Gezellig middagje Downtown DC

Vannacht heb ik de vreemdste dingen gedroomd.  Voor de verandering herinner ik me er gedeeltes van.  Het was een beetje science fiction-achtig.  Telkens werden we naar verschillende werelden gebracht (wie "we" waren was me niet duidelijk) en moesten dan zo onopmerkelijk mogelijk leven in die werelden. 

Er was een persoon in iedere wereld, die naar ons op zoek was, en als die ons zou vinden zou dat geen goede afloop hebben.  Het lijkt alsof mijn brein de Hongerspelen en de mysteries, die ik op het moment de een na de een verslind, tot een nieuw verhaal heeft gemaakt. 

Ondanks de wilde dromen word ik toch uitgerust wakker.  Ik geniet nog even van de warme lijfjes van Cosmo en Flapjack tegen me aan en boven op me en moet er dan toch echt uit.  Rick en Saskia zijn allang vertrokken naar school en werk.  Morgen heeft Saskia dus een latere start en donderdag (nota bene Thanksgiving) begint haar online Duits.  Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan.

Gisteravond heeft Saskia weer haar ontzettend lekkere veganistische muffins gemaakt.  Voor ze naar bed ging zei ze nog dat ik er wel een als ontbijt mocht hebben.  Die laat ik me dan ook goed smaken.  Wat ze er precies allemaal indoet, weet ik niet, maar die kleine muffin vult goed.

Bij de sportschool wacht Sharon me al op.  Ze heeft weer een rigoureuze gewichtenroutine gepland voor mij.  Intussen kletsen we over van alles en nog wat.  Onder anderen over de wilde kalkoen, die haar zoon Teddy dit weekend heeft neergeschoten. Op Sharons Facebook staan foto's, maar daar staan haar kinderen ook op, dus die plaats ik hier maar niet.  Het beest ziet eruit als op de foto van de link.

Sharon gaat hem voor Thanksgiving braden, maar ze vertelt dat ze ook een "gewone" kalkoen zullen hebben, want een wilde smaakt heel anders.  De tamme kalkoen ziet er ook iets anders uit, voornamelijk een heel stuk dikker (natuurlijk).

Na het uur personal training doe ik twintig minuten cardio, want ik heb haast.  Ik heb om half een in DC afgesproken met Irene voor de lunch.  Zij is weer terug in de stad na de zomer in Michigan door te hebben gebracht.

Het is lekker weer, dus ik loop naar de metro.  Daar staat de trein al klaar en een paar minuten later vertrekken we.  Een half uur later stap ik bij Metro Center midden in de stad weer uit.  Per ongeluk kom ik bij de verkeerde ingang uit, maar ik ben toch wat vroeg, dus geen probleem.

 

De nieuwe restaurant trend is "Food trucks", rijdende restaurants

Precies om half een kom ik bij Zaytinya aan en Irene staat al te wachten.  Het is heel leuk haar weer te zien!  Lunch bij mijn favoriete restaurant in de stad met een gezellige vriendin, hoeveel leuker kan een maandag nog worden?! 

We krijgen een tafeltje bij het raam en bestellen een glaasje wijn om Irene's terugkeer te vinden.  We hebben al allerlei plannen voor de winter, waaronder een museumclubje.  Als je lokaal meeleest en geinteresseerd bent, laat het dan even weten.

Het goede aan dit restaurant is dat ze met alle dieten rekening houden.  Daarom is het ook Christine's favoriet hier.  Irene mag geen peulvruchten of noten en er zijn heel wat gerechten op het menu, die die ingredienten hebben. 

Meestal is het makkelijk om noten achterwege te laten en dat doen we dan ook bij de citrussalade met fetakaas en pijnboompitten.   Het is sinaasappel, grapefruit, olijven, ui en feta in een heel erg lekkere dressing.  De pijnboompitten krijg ik er apart bij. 

Daarna hebben we ieder een eigen "mezze" gekozen.  Irene een lekker pannetje met garnalen en ik de Libanese couscous (dikkere "granen" dan de gewone couscous) met Engels erwten en paddestoeltjes en een heerlijke saus.  Het is werkelijk weer smullen!  Ik heb hier nog nooit iets gehad wat niet voortreffelijk en bijzonder smaakte.

Na het eten stelt Irene voor nog even bij Macy's te gaan winkelen.  De Macy's in New York is natuurlijk de originele en grootste, maar deze in Penn Quarter in Washington is hun belangrijkste filiaal in ons gebied.  Dat is ook te zien aan de versieringen en later lees ik dat we net het onthullen van hun Kerstetalages hebben gemist.

"Black Friday" is nog een paar dagen weg en ik weiger dan de winkels te bezoeken.  Er zijn nu al heel wat leuke koopjes te vinden.  Voor mij een paarse kabeltrui, een groene feestelijke trui en een zilverkleurig gebreid jurkje (foto is trui, dus jurkje wat langer), wat de medewerkster van de mannequin moet halen.  Dat doet ze alleen als ik het ook koop en niet aanprobeer.  Prima en gelukkig past het goed.  Via FourSquare krijg ik er nog eens 10 procent korting op en ik ben helemaal blij met mijn "buit" van ongeveer $30 per stuk.

We bekijken ook de avondkledingafdeling, want we hebben beiden feestjes rond de Kerst.  Dat van Ricks bedrijf is 1 december, dus heel veel tijd heb ik niet.  Eigenlijk wil ik wel wat nieuws, maar vind hier niets.  Waarschijnlijk wordt het dus weer een jurk uit de kast, ook goed, dan draag ik die eens wat vaker en niemand, die van jaar tot jaar onthoudt wat ik aanhad.

Als laatste wil Irene nog even bij de oorbellen kijken.  Onderweg komen we langs de "Believe Meter".  Macy's is een Amerikaanse Bijenkorf, die al vele jaren bestaat en ook bekend is door de Thanksgiving Parade, maar ook Miracle on 34th Street, een heel bekende Kerstfilm uit 1947, die in de oorspronkelijke Macy's winkel speelt.  Virginia leerde daar dat er echt een "Santa Claus" bestaat, vandaar de "Believe Meter".

Er zijn allerlei prachtige oorbellen, maar niet precies waar Irene naar zoekt.  Zij zoekt naar een paar leuke en elegante zwarte oorbellen.  Er zijn legio zwarte paren te bewonderen, maar ze zijn of te lang of te saai.  Ik ben het helemaal met Irene eens, niets springt eruit.

Tot mijn verbazing ben ik dus degene, die vandaag slaagde.  Buiten nemen we afscheid en spreken ook meteen voor volgende week af.  Irene woont in de stad en loopt naar huis.  Ik zou de metro kunnen nemen bij Metro Center, maar dan is er geen garantie dat ik kan zitten, want dat is een heel druk station. 

Federal Triangle is een station eerder en maar een paar blokken verderop.  Inderdaad krijg ik meteen een zitplaats, maar dat is misschien ook omdat het treinstel enorm stinkt!  Ik moet er bijna van kokhalzen en zie een paar mensen discreet hun neus dichthouden.  Gelukkig gaat het een paar stations later beter, maar wat die vieze lucht nou was?  Zoiets heb ik nooit eerder meegemaakt.

Katja sms-t intussen dat ze zich ietsje beter voelt, gelukkig!  Saskia en Lawrence (die ook haar Homecoming date was, maar er is verder niets gaande, volgens het verhaal) staan als een paartje in onze keuken (we maakten alleen even thee, Mammie).  Het zal vast onschuldig zijn, hoor, maar Lawrence is een leuke jongen, dus wie weet.

Omdat ik niets aan heb geprobeerd bij Macy's ga ik gauw naar boven en pas alles.  Gelukkig zit het allemaal prima en ik ben vooral helemaal blij met het zilveren jurkje.  Het was het waard dat van de pop te laten halen.

Opeens voel ik me helemaal niet lekker.  Alles doet pijn en ik ben doodmoe.  Ugh!!! Helemaal niet wat ik wilde na zo'n leuke dag, maar het drukt me met mijn neus op het feit dat de zomer echt voorbij is en de fibromyalgie weer iets om serieus rekening mee te houden. 

Rick is al vroeg thuis en stelt voor Mexicaans te halen bij Tequila Grande hier om de hoek.  Dat vind ik helemaal prima.  Hun garnalentaco's in maistortilla's zijn lekker en licht.  En nu kijken we The Voice.  Ik zie telkens berichten over TVOH, wat ik nog nooit heb gezien.  Hier in de VS vind ik het een heel leuk programma.  Vanavond werken ze met Jennifer Hudson.

Nog even een schattige Flapjack foto (en ik vind reacties nog altijd erg leuk):