Pijndagje, maar ik laat me er niet onder krijgen

Oei, dat was een naar nachtje!  Ik werd om drie uur in erge pijn wakker en kon geen goede ligpositie meer vinden.  Ik heb mezelf platgespoten met Icy Hot en dat hielp een beetje, maar ik word geradbraakt "wakker" van mijn gedoezel.  Tegen negenen moet ik echt opstaan, want blijven liggen is sowieso te pijnlijk.

Saskia is al naar school en ik zet een flinke kop koffie, die ik mee naar buiten neem.  Het is weer heerlijk weer dus daaraan kunnen mijn pijnen niet liggen.  Ik bak een eitje en eet een bakje fruit en dwing mezelf dan tot de elliptical boven.

Al sportend kijk ik naar HGTV, Love It or List It, een leuke show waarin mensen hun huis laten opknappen, maar intussen ook naar een ander huis zoeken.  Ik vind het huidige huis leuker dan het nieuwe huis wat ze uiteindelijk kiezen.  Na een uur voel ik me ook ietsje beter, gelukkig.

Een vriendin op FB vroeg om een foto van ons vroeger, dit zijn Rick en ik op huwelijksreis in Maui.  Ik bedacht me vandaag dat ik op die foto net zo oud als Katja was, 26, en dat ik langer getrouwd dan ongetrouwd ben (had ik niet eerder bij stilgestaan).

Tijd om Cosmo aan te lijnen voor zijn wandeling, maar alweer lopen we net de cul de sac uit als Saskia aan komt rijden.  Cosmo heeft er dan geen zin meer in, maar ik dwing hem verder te lopen om tenminste zijn behoeftes te doen.  Ergens ben ik bang dat onze heel lange wandelingen niet meer plaats gaan vinden.  Hopelijk is dat niet het geval en kunnen we er als het koeler wordt weer langer op uit.

Als lunch geniet ik nog een keer van Ricks vaders heerlijke zalmdip en de verschillend gekleurde tomatensalade.  De pijn is weer helemaal terug en ik heb geen energie eigenlijk.  Ik besluit toch wat ibuprofen te nemen en loop naar het zwembad.

Hopelijk kan de warmte van de zon doordringen in mijn spieren.  Het is ook zo ontspannend en net alsof ik op vakantie ben. Ik wou dat het water warmer was, want daarin lekker bewegen lijkt me ook goed.  Maar ik ben bang dat ik veel van mijn pijn kan wijten aan het koele water. 

Daarom ga ik er enkel tot mijn middel in.  Ik heb mijn onderwater cameraatje mee om het uit te proberen voor Aruba.  Het werkt prima en ik maak er mijn laatste "perspectief" foto mee.  Ik vond dit een leuk thema, maar ben blij met een nieuwe te kunnen beginnen morgen.

Voornamelijk is dit mijn uitzicht, niet verkeerd natuurlijk

Rick is intussen weer terug en sms-t dat hij huiswaarts komt.  Ik neem, misschien wel tot half juli, want er is de komende paar weken van alles gaande, afscheid van Chris en loop ook terug naar huis.  Ik ben net weer droog en aangekleed als Rick binnen komt lopen.

Zo fijn om Rick weer thuis te hebben, al is hij erg moe.  Hij stelt voor pizza te gaan eten bij Pazzo Pomodoro en daar heb ik ook wel oren naar.  Hun pizza's worden in een Italiaanse Napolitaanse oven gebakken en zijn precies zoals ik ze me uit Italie (en de Nederlandse Italiaan) herinner. 

We nemen plaats aan de gezellige bar waar we als oude bekenden worden begroet. We kiezen beidens de quattro stagioni, die je hier bij de vele (wij telden er meer dan tien in Vienna alleen) andere pizzeria's niet op het menu zal zien. Rick vervangt de artisjokken met tomaatjes, maar ik neem het echte geheel.  Heerlijk is het.

Nog een dag en dan begint het grote feest voor Amerika's 240ste verjaardag.  Ik heb morgen van alles gepland dus ik hoop dat de pijnen vannacht eens meevallen.  In ieder geval heb ik Rick weer, die Mineral Ice of Icy Hot op mij kan smeren.  Die erge pijnen hakken er flink in qua energie en humeur en daar heb ik nu (natuurlijk eigenlijk nooit) geen zin in!

Snickers is een stuk aanhankelijker sinds zijn zus overleed, ook zo'n lieve kat!

Prachtige natuur en weer zwembad

De zon schijnt vrolijk mijn kamer binnen als ik om een uur of acht wakker word.  Saskia is al naar school en ik heb veel pijn dus blijf wat langer liggen.  Ik had niet moeten schrijven dat ik me zoveel beter voelde, want het lijkt wel of mijn lichaam dat meteen af wil straffen.

In bed blijven liggen is nooit de juiste optie, hoe verleidelijk ook.  De vrolijke zon buiten helpt ook.  Ik zie aan onze Mickey regenmeter dat het onweer van gisteravond maar liefst zes centimeter regen heeft gedumpt!  Het heeft ook de luchtvochtigheid weggewassen en het is werkelijk schitterend weer.

Met een fikse kop koffie, een gebakken eitje en een bakje fruit met wat slagroom ga ik op het deck zitten.  Onze tuin is omringd door bomen waardoor we de achterburen niet kunnen zien en ik me in een bos waan.  Dat is zo rustgevend!

Zin om op de elliptical te gaan staan heb ik niet dus ik "ren" weer mijn tienduizend stappen bijeen op het deck.  Dat duurt ongeveer een uur en dan maak ik me klaar om Chris op te halen.  Wij gaan de honden uitlaten bij Great Falls. 

Het is duidelijk dat het vakantietijd is, want er staat een korte rij om het park binnen te komen die er anders nooit doordeweeks is.  Gelukkig is er meer dan genoeg parkeerruimte en wij beginnen aan onze wandeling langs de rivier.

PJ is een echte golden retriever en dol op zwemmen.  Zij gaat dan ook regelmatig de rivier in en rolt daarna lekker in de modder, zodat ze een zeer vieze pup is.  Cosmo heeft nooit interesse in zwemmen dus blijft rustig met mij wachten.

Vandaag zien we helaas geen adelaars, maar de watervallen zien er prachtig uit.  Ik had verwacht dat ze voller zouden zijn vanwege de enorme overstromingen in West Virginia, die 23 doden eisten.  Misschien moet dat water allemaal nog naar beneden komen.

Op een gegeven moment heeft Cosmo geen zin meer en zet zijn poten schrap.  PJ is al twaalf en kan bijna de van niet meer inkomen. Met twee slapende honden rijden we terug naar Vienna.  In de zomer hier moet je zulke "koelere" dagen (want het is toch 29 graden) grijpen om de honden uit te laten.  De hoge luchtvochtigheid maakt het meestal te heet voor ze.

Na Chris en PJ weer thuis afgezet te hebben maak ik lunch voor mezelf.  Dezelfde als gisteren, want Ricks vaders zalmdip is niet te versmaden en de tomaat en augurk salade heerlijk fris.  Als "toetje" neem ik een bakje zoete rode kersen.

Als de schoonmaaksters komen ga ik naar het zwembad.  Daar tref ik behalve Chris ook Bets en we kletsen gezellig met zijn drieen.  Saskia en Kaylee komen ook en het is gezellig.   Na een uurtje gaat iedereen zwemmen, maar ik heb veel pijn en ben bang dat erger te maken door in koel water te gaan zwemmen.

 

Dit uitzicht verveelt echter nooit

Daardoor ga ik er maar tot mijn middel in.  Jammer, want ik had me voorgenomen iedere dag baantjes te trekken.  Misschien gaat het morgen weer lukken.  Ik baal echt dat ik nu door de pijn minder geniet van deze prachtige dag.

Omdat het niet zo warm en vochtig is ga ik in de zon zitten.  Hopelijk helpt dat mijn spieren.  Terwijl de anderen zwemmen lees ik, ook niet verkeerd natuurlijk.  Mijn favoriete plaatselijke tijdschrift is de Washingtonian.  Daar heb ik dan ook een abonnement op, maar loop twee maanden achter en lees de tijdschriften vanmiddag. Er staan weer allerlei plaatselijke tips in.

Tegen half zes moet Chris naar huis en gaan de rest van ons ook maar. Ik had eigenlijk gehoopt met Saskia ergens te eten vanavond, maar zij verkiest met haar vriendinnen Thais te gaan eten. Snap ik natuurlijk best, maar ik vind het toch jammer alleen te moeten eten dan.

Dit goudvinkje deed zich heel rustig tegoed aan ons vogeleten

Niet te lang getreurd echter, want niemand van ons gezin behalve Katja is dol op Vietnamees eten en laat ik daar nu het meest zin in hebben.  Aan de bar van Four Sisters bestel ik de Vietnamese loempia's en mijn favoriete gehakt in druivenbladeren met rijstpapier gerecht.  Ze beginnen me hier al te kennen en dat is altijd goed, want ik hoef zelfs niet om de sambal te vragen.

Terug thuis zijn Saskia en Kaylee, die ook een vak online doet deze zomer, hard bezig met hun huiswerk.  Ik doe mijn voeten omhoog en neem op hoop van zegen, want het werkt vrijwel nooit, ibuprofen. Als het donker wordt ga ik op het deck zitten en genieten van de vele vuurvliegjes.  Onze bomen lijken welk kerstbomen met al die blinkende lichtjes! Jammer dat ze niet op een foto vast te leggen zijn.

Voortzetten van mijn "staycation"

Saskia is al vertrokken als we opstaan, maar voor ons doen staan Rick en ik op tijd naast ons bed. Rick werkt vanochtend van huis uit tot hij naar het vliegveld moet vertrekken.  Na een ontbijt samen op het deck vertrekt hij naar de basement en ik naar boven.

Daar doe ik een uur op de elliptical, al wordt dat wel even onderbroken om afscheid van Rick te nemen.  Hij gaat tot donderdag naar St. Louis dus Saskia en ik zijn de komende twee nachten weer alleen met de dieren.  Al moet Saskia tot later vanavond werken, ik vind het toch wel heel gezellig dat zij er ook is.

Als ik klaar ben met sporten neem ik meteen mijn douche en rijd naar Columbia Animal Hospital.  Hier hebben we nog maar net iets meer dan een week afscheid moeten nemen van Meike en ik ben hier om de afdruk van haar pootje op te halen. 

Dit is een gratis service, die ze bieden, en voor ons de eerste keer.  Ik ben aangenaam verrast hoe mooi het gedaan is met Meike's naam en het jaartal waarin ze overleed.  Ik moet bij het zien ervan wel mijn tranen weer terugdringen.  Wat was ze toch een lief poesje en haar pootafdrukje is zo klein. 

Op de terugweg sla ik linksaf met een groen licht enkel voor linksaf slaan.  Een oudere dame slaat rechtsaf met een rood licht (mag hier als de weg vrij is) en rijdt zo mijn baan in!  Ik kan nog net een ongeluk voorkomen en ze kijkt me aan alsof ik fout was!  Met bonkend hart rijd ik verder en kom zonder kleerscheuren thuis.

Daar lijn ik Cosmo aan voor zijn wandeling.  We zijn de cul de sac echter nog niet uit als Saskia thuiskomt.  Vanuit haar auto roept ze naar Cosmo en die wil prompt terug naar huis. Het is toch warm en vochtig en niet zijn favoriete wandelweer.

Saskia heeft een paar uur voor ze naar haar werk moet en vraagt of we naar Whole Foods kunnen gaan.  Prima, zij krijgt daar 20% korting en dat scheelt flink. Ik koop gelijk ook tomaatjes en augurk voor een salade voor mezelf als deel van mijn lunch.

Ricks vader heeft Rick een bakje van zijn superlekkere zalmdip meegegeven en die smeer ik op crackers.  Met de tomaatjes salade is het een heerlijk zomerse lunch.  Saskia eet de hare en maakt zich dan klaar voor haar werk.

Als zij vertrekt loop ik naar het zwembad.  Daar tref ik Chris al lezend aan.  Ik sleep een parasol naar beneden en ga naast haar liggen lezen.  Eindelijk heb ik een flutromannetje gevonden dat lekker wegleest.  Kennelijk ben ik op het moment niet voor de zwaardere lectuur.

Het is inmiddels 31 graden en het voelt weer alsof we op vakantie in eigen buurt zijn.  Een "staycation" noemen de Amerikanen dat.  Ik maak zoveel mogelijk gebruik van deze rondleidingloze dagen, vanaf half juli wordt het erg druk.

Als Chris gaat zwemmen doe ik dat ook.  Het gaat lekker vandaag en ik trek dertig banen, ofwel 750 meter.  Dan voel ik me wel echt moe dus vind het genoeg geweest.  Chris zwemt nog zeker drie kwartier langer door.  Voor ik zover ben duurt nog even, maar ik heb natuurlijk ook vanochtend al gesport.

Intussen zie ik op de radar onweersbuien steeds dichter bij komen.  Als ik echt donkere wolken boven de bomen, die het zwembad omringen, uit zie komen zeg ik Chris gedag en loop huiswaarts.  Het duurt nog tot na mijn douche voor het noodweer losbarst, maar dan dondert en bliksemt het lijkt wel vlak boven ons hoofd.  Ik ben blij dat ik er ben voor Cosmo.

Altijd weer zeer vermakelijk, die eekhoorns, voor Flapjack, maar ook voor mij

Als het weer droog is, net zo plotseling als het begon, ga ik eten.  Ik heb besloten aan de sushi bar van Yama sashimi en wat sushi te gaan eten.  Ik begin met een spinazie salade en terwijl ik die eet komt een bekend gezin naast me zitten.  We kletsen even gezellig bij.  Dat is een van de redenen dat ik het leuk vind om in een restaurant aan de bar te eten, het voelt minder alleen.

Na een heerlijk dinertje haal ik het nog net thuis voor de volgende zondvloed losbarst.  Zo is de radar helemaal schoon, zo plenst het opeens. "Pop up" buien noemen ze dat en het gaat zo tekeer dat de satelliet tv uitvalt!  Ik ben benieuwd hoeveel centimeter Mickey op ons deck vanavond geregistreerd heeft!

Saskia moet tot tien uur werken en ik zal wachten tot zij thuis is voor ik naar bed ga.  Hoewel, al die beweging heeft me moe gemaakt.  We zullen zien.

Eindelijk echt zwemmen

Gisteravond was Rick pas na middernacht thuis en gaf eindelijk toe dat het misschien niet zo'n goed idee is om 2200 kilometer te rijden in zijn BMW i3.  Het arme autootje had moeite met de Pennsylvania heuvels en het was toch niet zo leuk als hij dacht om ieder uur te moeten stoppen voor benzine.

We hebben dus maar kort geslapen en moeite met opstaan.  Rick moet om half negen een conference call doen, die hij van huis uit doet.  Ik maak de laatste crumpet met jam en gesmolten Goudse kaas als ontbijt.  Zo lekker!

Een lieveheersbeestje landde op mijn broek

Saskia is vanochtend begonnen met haar biologieklas van deze zomer.  Rick en ik zijn dus samen.  Zodra ik klaar ben met eten moet ik echter naar de sportschool.  Voor Sharon me komt halen doe ik een half uur cardio op de ARC trainer.

Sharon heeft weer een intensieve gewichtstraining voor me.  Zo'n half uur is eigenlijk meer dan genoeg, al hebben we dan iets minder rek- en strektijd.  Na afloop maak ik mijn tienduizend stappen vol op de ARC trainer en dan ben ik weer vrij.

Het is heerlijk warm, maar een stuk vochtiger dan gisteren.  Ik moet zeggen dat ik me de afgelopen week al heel goed voel.  Het is onvoorstelbaar hoe ik me in de zomer zo ontzettend veel beter voel.  Natuurlijk is het ook heel ontspannen leven dat scheelt vast ook.

Thuis lijn ik Cosmo aan voor zijn wandeling.  We lopen naar het zwembad waar een paadje door het bos is.  Het valt me weer op hoeveel chipmunks er zijn.  Het is een ware plaag dit jaar!  Overal Knabbels en Babbels!

Onze cul de sac is zo groen dat we nauwelijks de andere huizen zien

Dan is het tijd Vienna in te gaan.  Bij de Giant haal ik wat fruit en neem mijn "perspectief" foto van vandaag. Ik vind de maandelijkse thema uitdaging erg leuk, maar tegen het einde van de maand merk ik dat mijn creativiteit met het thema minder wordt.  Nog drie foto's en dan is er een vers thema.

 

Bij Birdwatchers haal ik een nieuwe zak vogelvoer.  Ik weet dat ik ze in de zomer niet hoef te voeren, maar ik vind het zo gezellig dat gevlieg terwijl ik op het deck zit.  Zelfs de cardinaal durft er tegenwoordig te komen als ik heel stil blijf zitten.

Mijn maag laat me weten dat het lunchtijd is en ik besluit een "Schotse" sandwich van Sweet Leaf te halen.  Die komt eigenlijk met gerookte zalm en cream cheese, maar dat laatste hoeft van mij niet en laat ik eraf.  Wel laat ik er zoveel mogelijk verse groente op doen en hun meergranen brood is heerlijk. Op het terrasje in de schaduw laat ik het me goed smaken.

Saskia is intussen terug en vond haar professor erg goed. Ze gaat meteen aan haar huiswerk voor morgen.  Het is eigenlijk ideaal dit, ze heeft maandag tot en met donderdag van negen tot twaalf les en vrijdag vrij.  Zo krijgt ze een vak van een heel semester in zes weken (meen ik) gedaan.

Saskia vertrekt naar Lifetime om te sporten en ik doe mijn bikini aan en loop naar het zwembad.  Daar is het vrij rustig en ik vind met gemak een ligstoel onder een parasol.  Vandaag moet ik van mezelf echt zwemmen, het water is eindelijk lekker genoeg en zo'n twintig minuten later heb ik de eerste vijfhonderd meter van de zomer gezwommen.  Mijn doel wordt tenminste een kilometer, maar daar moet ik naar opwerken, vooral met mijn schouders.

Chris is er intussen ook nadat ze haar oudste en diens man naar het vliegveld heeft gebracht voor hun een jaar vertraagde huwelijksreis.  Ze gaan naar Frankrijk en Ierland en Chris is helemaal in tranen.  Zij is er niet aan gewend haar kinderen zo ver weg te weten.

Ze gaan voor twee weken en ik troost Chris dat die zo voorbij gaan.  Ze vertelt het heel moeilijk te hebben met het lege nest.  Ik vind het ook moeilijk om Kai aan de overkant van de oceaan te hebben en Katja drie uur rijden weg, maar het feit dat zij daar zo gelukkig zijn maakt dat ik er vrede mee heb. 

Het is superleuk als iedereen er is, maar ook onnatuurlijk om ze thuis te willen houden. Dat is Chris met me eens.  Ik ben opeens wel blij dat ik maar af en toe echt last van dat lege nest syndroom heb. Over het algemeen heb ik een vredig gevoel dat het zo gewoon hoort, al vind ik het dolgezellig Saskia voor de zomer thuis te hebben.

Chris gaat haar zwemroutine doen en ik ga nog wat dobberen.  Om vijf uur sluit het zwembad helaas voor een zwemteamwedstrijd.  Chris verzucht dat ze het zwemteam haat en ik kan daarin meegaan.  Nu haten we natuurlijk niet het team zelf, maar wel hoe vaak ze het hele zwembad overnemen. 

Hoe veel keren ik al niet nog even wilde gaan zwemmen na mijn werk en het zwembad ontoegankelijk trof vanwege een of ander zwemteam evenement.  Als je er kinderen in hebt is het vast leuk, maar van onze kinderen had alleen Katja er een blauwe maandag interesse in. 

Tijdens haar eerste "meet", zoals de wedstrijden heten, werd ze meteen gediskwalificeerd vanwege een verkeerde beweging.  Als zesjarige heb je er dan geen zin meer in en ik vond dat wel prima, want Saskia was een baby en er werd van ons ouders ook van alles verwacht. Gelukkig wilden Kai en Saskia nooit, want we wilden ze natuurlijk wel de kans geven.

Rick komt thuis met zalm kabobs van Friends voor mij en een of ander vlees voor hem.  Morgen vertrekt hij weer dus we genieten van een maaltje samen.  Jammer genoeg miezert het wat dus we eten binnen, al is het nog steeds dertig graden buiten.  De voorspelde onweersbuien blijven gelukkig voor Cosmo uit.

Dit is mijn favoriete uitzicht, onze geraniums doen het prima op het moment

Weekend zonder Rick, maar wij maken er iets van

Zaterdag

Voor mijn wekker om acht uur af zal gaan ben ik al wakker  Jammer genoeg zie ik geen zon buiten, maar ik heb goede hoop dat die zich spoedig zal laten zien.  Saskia is tegelijkertijd met mij op en we maken ons klaar en eten ontbijt.  Ik maak een crumpet met amandelboter en geef Cosmo natuurlijk ook een hapje.

Saskia heeft lief aangeboden mij naar de stad te brengen voor mijn rondleiding.  Daar ben ik heel dankbaar voor, want met de Metro weet je het op het moment niet.  Daar worden allerlei reparaties aan gedaan en de schema's zijn niet betrouwbaar.

Zonder problemen rijden we de stad binnen.  We zijn het erover eens dat we zouden willen dat het verkeer altijd zo was.  Binnen de twintig minuten zet Saskia me voor het Witte Huis af.  Voor de uitgang van het McPherson Square metrostation wacht ik op mijn groepje van vandaag.

De Washington "skyline"

Als er om tien over half tien nog niemand is bel ik toch maar eens.  Zij hebben besloten vanaf hun hotel te wandelen en zijn er bijna.  Gelukkig, want soms staan mensen bij de andere uitgang van het station te wachten.

Inderdaad zie ik een paar minuten later een gezinnetje met een jongetje in een buggy aankomen.  Ik maak kennis met Belgische S. en G. en hun jochie M.  Aan hoe groot M. is denk ik dat hij zo'n vier jaar oud is, maar hij is pas twee (bijna drie)! Zo'n schattig ventje!

We lopen langs de voor- en achterkant van het Witte Huis naar het Washington Monument.  Daar wil kleine M. echt uit zijn wandelwagentje.  Zijn ouders vertellen dat ze hem daar in New York net vier dagen vrijwel onafgebroken in hebben gehouden uit angst hem in de menigtes kwijt te raken. Geen wonder dat het jochie zin heeft zijn beentjes eens te strekken.

Hij loopt best snel en bij het Tweede Wereldoorlog Monument vindt hij het ook wel erg leuk even zijn handjes in het water van de fonteinen te dompelen.  Hij rent telkens parmantig voor ons uit.  Echt een heel lief goedlachs knulletje. 

 

Zijn ouders hebben veel films en series, die in Washington spelen gezien, dus veel komt hen bekend voor.  De Reflecting Pool onder anderen uit Forrest Gump.  Jammer genoeg is er als wij er langs lopen geen reflectie vanwege de wind. Later vanaf het Lincoln Memorial is die er wel.

Kleine M. is helemaal gecharmeerd van de vele eekhoorns, die vandaag wel erg actief zijn.  Na een korte pit stop lopen we door naar het Vietnam Veterans Memorial.  M. zit weer in de buggy met een lekkere snack.

De zon schijnt inmiddels vrolijk en het wordt warm, al is het niet vochtig.  Ik moet S. en G. ervan overtuigen dat dit echt gewoon een lekkere zomerse dag hier is, want het is zeer warm voor Belgische (en Nederlandse) begrippen.  Het Vietnam Memorial is altijd heter, want dat zwarte graniet absorbeert enorm.

Bij het Lincoln Memorial nemen we de lift naar boven. Het is er enorm druk, vandaag is het echt duidelijk dat het toeristenseizoen begonnen is. Kleine M. wil weer uit zijn buggy, dus we nemen de trap naar beneden.

Soms denk ik dat deze halve dag rondleiding zoveel relaxter is.  Ik heb geen reservering voor de lunch dus hoef niet constant op mijn horloge te kijken.  Gelukkig ken ik Mark bij de Old Ebbitt Grill, maar het blijft toch een tijd om naar te streven, zo'n reservering.

G. vraagt ook waar hij het best de wedstrijd tussen Belgie en Hongarije kan kijken morgen.  Ik raad Elephant & Castle aan.  Daar spelen ze alle wedstrijden met geluid op meerdere schermen.  Hij maakt er een notitie van.

Bij het Koreaanse Oorlogsmonument is een ceremonie gaande.  De namen van Koreaanse soldaten, die er omkwamen, worden afgelezen.  Ook staan er allemaal kransen van ieder land van de Verenigde Naties wat meedeed, inclusief Nederland.  Erg indrukwekkend is het weer.

Kleine M. wordt duidelijk moe en krijgt zijn Dumbo speeltje en speentje.  Dat kalmeert hem helemaal en hij zit gedwee in zijn buggy.  S. vertelt dat hij er echter nooit in slaapt.  Wat dat betreft waren Katja en Kai wel fijn, die sliepen uren terwijl ik met ze door New York wandelde.

We lopen door het Martin Luther King Jr. Memorial en dan langs het Tidal Basin naar het Franklin D. Roosevelt Memorial.  Ik bedenk me dat tot 1994 enkel het Jefferson Memorial langs deze vijver stond.  Dit monument is uitgebreid en weer heel anders dan de anderen. Ik vind het supergoed gedaan met al de symboliek hier.

 

We kunnen niet helemaal langs het Tidal Basin naar het Jefferson Memorial lopen, want het is overstroomd.  Het moet dan vloed zijn, kennelijk.  We bekijken Jefferson in zijn Memorial en dan bedenken S. en G. dat het tijd is voor hen om naar het hotel terug te gaan.

Dat is nog zo'n drie kilometer verderop en S. ziet het niet zitten dat te lopen.  Kleine M. is duidelijk aan een slaapje toe.  Zij besluiten een taxi te gaan nemen en we nemen afscheid.  Ik vond het een heel leuke rondleiding met dat vrolijke ventje en zijn ouders!  Soms heb je iets met een kind en dat had ik met hem vandaag.

Mijn maag rommelt en ik besluit naar een van de terrasjes langs Pennsylvania Avenue te gaan.  Onderweg klets ik met Rick, die even tijd heeft voor hij naar de bruiloft gaat.  Ik druk hem op het hart veel foto's te nemen.  Als het niet zo'n, excusez le mot, kloteneind weg was zou ik ook gegaan zijn. 

En dan kregen we net vandaag een uitnodiging voor de bruiloft van een nicht van Rick.  Jamie heeft hier een paar jaar geleden gelogeerd en we hebben veel contact, maar de datum is 10 december, een dag voor Saskia's 21ste verjaardag.  Ik wil die mijlpaal van onze jongste echt niet missen en we zullen dus niet naar Jamie's bruiloft kunnen gaan.  Twee weken voor Kerst is ook altijd een heel drukke tijd bovendien.

Intussen loop ik verder naar Cafe du Parc.  Daar krijg ik een tafeltje op hun terras.  Ik hoop op een koude soep, maar die hebben ze niet.  Wel zie ik een Alsatian Flammkuchen met gerookte zalm op het menu staan. 

Die Flammkuchen heb ik vorig jaar met Kai een aantal keren gegeten en ik moet die proberen.  Het smaakt werkelijk net als in Strasbourg!  Het is genieten hier op het terras tussen de toeristen.  Ik realiseer me weer eens dat ik hier in een van de meest bekende steden ter wereld zit.  Ik smul van mijn lunch en klets intussen met de kinderen en Rick op Facebook.

Katja en Kevin vieren woensdag dat ze twee jaar samen zijn.  Daarvoor hebben ze tot maandag het huisje van Kevin's ouders aan het strand.  Kai en Bea zijn naar de dierentuin in Frankfurt geweest en Kai stuurt foto's daarvan.  Saskia begint maandag met biologie bij het Community College en moet een varken ontleden daarvoor.  Moeilijk voor een veganist is dat. Rick stuurt foto's van de bruiloft.

Als ik klaar ben met eten loop ik naar het festival dat duidelijk gaande is langs Pennsylvania Avenue.  Ik ben maar blij dat ik geen volle dag rondleiding had, want ik zou niet weten hoe ik zonder de $15 entree te betalen erlangs zou kunnen.  Het is een BBQ festival, mijn minst favoriete cuisine hier in de VS.

Gelukkig heb ik net gegeten.  Ik zie van alles in de menigtes hier, waaronder een bichon met een zonnebril op.  Die zou Cosmo toch echt niet toelaten!  Tijd  om de stad weer te verlaten. Ik loop naar het McPherson Square station en wacht bijna een kwartier op mijn trein.

Daarna kom ik zonder oponthoud in Vienna aan.  Zo'n andere wereld is het weer opeens.  Ik loop terug naar huis waar Saskia tv shows kijkt.  Ik ben moe, vooral mijn voeten, en de hangmat lonkt. Ik ga er anderhalf uur in liggen ontspannen met een diet Coke.

Dan krijgt Cosmo honger en moet ik wel weer naar boven.  Ik help Saskia met haar parkeerpas voor het Community College waar ze maandag begint.  Dan rijden we in Saskia's auto naar Sushi Yoshi, ons favoriete (en niet alleen het onze, uitgeroepen tot beste Japanse restaurant in Washington en omgeving recentelijk) sushi restaurant.

Gelukkig heeft Saskia gereserveerd en helemaal goed een tafeltje buiten. Saskia bestelt haar favoriete avocado sushi en edamame.  Ik heb een bord vol sashimi en wat sushi.  Het is erg gezellig zo met mijn jongste en we hebben een goed gesprek.  Ik herken mij als twintigjarige erg in Saskia, meer dan de andere twee, die altijd hun voorkeuren al wisten.

Vanavond kijken we o.a. een House Hunting International over Amsterdam.  Wat een dure stad is dat! Ik dacht dat de huurprijzen hier duur waren, maar je krijgt hier meer voor wat je in Amsterdam kan huren!

Saskia gaat vroeger dan ik naar bed, want zij moet morgen om negen uur al werken.  Rick belt nog met een verhaal over de builoft en dan ga ik ook bedwaarts.  Wat morgen gaat brengen is nog een verrassing.

Zondag

Om acht uur hoor ik Saskia al bezig en komt Snickers me kopjes geven.  Ik heb echter nog geen zin om op te staan en doezel tot een uur of negen door en internet nog in bed.  Mijn plannen met een vriendin gaan niet door wegens ziekte van de vriendin, Saskia is naar haar werk en Rick rijdt vandaag terug dus haast heb ik niet.

Als ik dan eenmaal aangekleed beneden ben besluit ik mezelf op Duck Donuts te trakteren.  Eerst rijd ik door de drive thru van Starbucks en bestel een venti Americano met zes shots, suikervrije caramelsiroop en een beetje magere melk.  Hij wordt bij het raampje perfect afgeleverd.

Duidelijk ben ik niet de enige, die zin heeft in donuts, want er staat een flinke rij bij Duck Donuts.  Ik bestel twee in maple icing gedoopte donuts met stukjes bacon erop.  Thuis geniet ik op het deck van anderhalf ervan, twee hele is me net teveel. 

Dan moet er weer bewogen worden, maar ik kan me er met dit heerlijke weer niet toe zetten binnen te gaan sporten.  Weer "ren" ik iets minder dan een uur op de plaats en haal zo mijn 10000 stappen bijeen.  Intussen belt Rick dat hij weer op weg naar huis is en hijgend sta ik hem te woord.

Na mijn sporten laat ik Cosmo uit, die maar al te graag meegaat.  Ik kan er niet over uit wat een zalig weer het is en besluit ter plekke vanmiddag naar het zwembad te gaan.  Het is een genot om door de groene buurt te lopen.  Heel wat mensen hebben mooie tuinen en de hortensia's bloeien prachtig.

Omdat we helemaal geen wc papier meer hebben en al een dag zakdoekjes ervoor gebruiken rijd ik snel naar Safeway.  Daar haal ik ook gelijk wijn, want ze hebben een koop een fles en krijg de tweede voor tien cent aanbieding.  Niet te versmaden, natuurlijk.  Hier maak ik ook mijn maandthema "perspectief" foto van de enorme rij met verschillende cereals.

Vanochtend deed ik me tegoed aan een niet erg gezond ontbijt dus als lunch haal ik een lekkere lichte salade van Chop't.  Ik vind dit verreweg de lekkerste saladewinkel, want dat door elkaar hakken mengt de smaken zo goed.  Hoewel Sweet Green ook heerlijk is, maar die zit wat verder weg.

Mijn salade staat klaar om ge"chopt" te worden

Op het deck smul ik van de bak vol vitamientjes en kleed me dan in bikini.  Het is gezellig druk in het zwembad, maar ik vind nog een ligstoel, die ik de schaduw insleep.  Net als vorig jaar vind ik dat er veel te weinig parasols zijn.

Als de kinderen het water uitmoeten ga ik eens kijken hoe dat aanvoelt.  Voor het eerst dit seizoen is het lekker.  Niet warm, maar ik hoef ook niet "door".  Ik doe een kwartier aan allerlei oefeningen.  Mijn voornemen is om een lijst van zwembadoefeningen uit te printen en te doen.  Daar is het vandaag echter wat te druk voor.

Het perfecte liedje voor Rick vandaag

Het is dertig graden, maar in de schaduw met het windje een beetje koel.  Ik heb althans kippenvel.  In de zon is het echter zeer aangenaam, maar ik moet uitkijken niet te verbranden.  Na nog een paar koele duiken en lekker lezen, al lukt het me niet echt in het boek te komen, loop ik na vijven weer terug naar huis.

Saskia is daar inmiddels en maakt zich klaar om met haar vriendinnen te gaan eten.  Dat betekent dat ik alleen ben en ik besluit aan de bar bij Pazzo Pomodoro een lekkere Aperol Spritz te bestellen en hun spinazie en ricotta agnolotti (hadden ze net zo goed ravioli kunnen noemen) met tomatensaus als avondeten.  Gewoonlijk is de bar gezellig druk, maar vanavond ben ik de enige klant, waarschijnlijk willen de meeste mensen op een terrasje eten.

Terwijl ik eet belt Rick.  Ik denk dat het is om te vertellen dat hij dichter bij huis is, maar het blijkt dat hij zonder benzine langs de snelweg staat.  Hij wacht altijd lang met benzine tanken en in deze auto kan hij maar een kilometer of honderd zonder te tanken.  Hij had er niet op gerekend dat de tankstations ver uit elkaar zouden liggen.  Ben ik even blij niet meegegaan te zijn!

Pas een uur later is AAA geweest met extra benzine en is Rick weer onderweg.  Zijn aankomsttijd is nu na middernacht, terwijl hij voor tienen vanochtend vertrok.  Denkelijk lig ik dan al in bed.

Het is zo heerlijk buiten dat ik nu om kwart voor negen nog op het deck zit te schrijven.  Wat is de zomer toch een heerlijk jaargetijde!  Straks lichten de bomen weer op met vuurvliegjes en ik zag net al een vleermuis rondvliegen.  Ondanks dat Rick weg was heb ik van het weekend genoten.

Een luie zomerse vrijdag

Rick vertrekt om kwart over acht naar Michigan.  Ik ben blij dat ik heb besloten niet mee te gaan.  Hij zal vandaag meer dan 1100 kilometer rijden en zondag weer terug.  Ik heb er gewoon teveel pijn voor en ken de bruid niet en haar ouders nauwelijks. 

De moeder van de bruid is Ricks moeders zus, die we eigenlijk pas vorig jaar voor het eerst na Ricks moeders overlijden weer zagen.  Aardige mensen, hoor, maar niet om me weer vreselijk door te laten voelen.  Voor Rick is het natuurlijk wel erg leuk zijn familie weer te zien en hij heeft mijn gezondheidsproblemen (gelukkig) niet.

Als ik Facebook opendoe zie ik allerlei berichtjes van mijn vriendinnen, die in Engeland wonen, die toch erg klinken alsof het VK uit de EU is gestemd.  Nee, toch?  Gisteren was men nog zo positief dat het referendum de andere kant op zou gaan. Onvoorstelbaar!  Iedereen reageert ook hier in de VS geschokt en de aandelenmarkt keldert honderden punten!

Het is weer heerlijk buiten en met een bakje fruit met slagroom en een gebakken eitje ga ik op het deck zitten.  Ook de door Rick gezette koffie smaakt prima.  Hij verwent me daar zo mee dat het vreemd zal zijn het morgen zelf te moeten zetten (neemt natuurlijk nog geen twee minuten, daar niet van).

De hibiscus is echt een genot!

Voor mijn personal training wil ik al wat cardio doen dus ik rijd naar Anytime Fitness.  Het nieuws onderweg op de radio gaat over niets anders dan Brexit en ook over de domme (what else is new) tweet van "the Donald", die toevallig net in Schotland is.  Wat heb ik toch een hekel aan die man.  Velen met mij, hopelijk genoeg dat hij geen president zal worden!

Na een kwartier op de ARC trainer komt Sharon me halen.  Om de een of andere reden heb ik meer last van mijn schouders en nek dan voor de massage gisteren.  Soms heeft zo'n massage het niet gewenste effect om mijn spieren teveel te stimuleren en geeft het meer pijn.

Sharon houdt er rekening mee en ontziet mijn schouders.  Dat wil niet zeggen dat het een makkelijk half uur wordt. Ze weet me altijd goed uit te dagen qua oefeningen.  Zo'n half uur vliegt dan ook voorbij.  Na nog meer cardio tot ik mijn 10000 stappen heb ga ik weer huiswaarts.

Saskia en Laura staan net op het punt om naar het zwembad te gaan.  Ik zou zo mee willen, maar bewaar dat tot na de lunch.  Eerst lijn ik Cosmo aan voor zijn wandeling.  Intussen maakt Katja zich klaar om naar een bruiloft te gaan en stuurt een foto van haar haar en jurk. Ze ziet er prima uit vindt deze trotse moeder. Katja schrijft dat ze ideeen op gaat doen voor haar eigen bruiloft, spannend!

Voor de lunch haal ik een nieuw favoriet broodje, de avocado BLT van Manhattan Bagel.  Dat klinkt decadent en veel calorieen, maar heeft heel veel smaak voor slechts 440 calorieen!  Ik smul ervan op het deck met zowel Cosmo als Snickers hopend een hapje mee te krijgen. Helaas voor hen eet ik het tot de laatste kruimel op.

Saskia denkt misschien naar Washington te gaan om een vriend te zien, dus haar krijg ik niet weer mee naar het zwembad.  Dan maar alleen, ik vind het zo ontspannend en krijg zo'n vakantiegevoel daar.  Rick belt dat hij in Ohio is, nog niet eens halverwege. Zijn rit gaat bijna 14 uur duren vanwege een file in Pennsylvania.

Ben ik even blij dat ik niet ben gegaan, want eigenlijk vind ik het niet leuk om Rick alleen te laten gaan.  Hij vindt het volgens mij wel prima, luistert naar zijn muziek (keihard!) en moet iedere ruwweg 100 kilometer een liter of acht bijtanken om door te kunnen.  Dit wilde hij in december al doen voor zijn vaders verjaardag, maar toen heb ik erop gestaan te vliegen.  Een man en zijn auto, het is toch wat!

Iedere keer als de kinderen het zwembad uitmoeten waag ik me aan een paar baantjes.  Het water is nog steeds te koel om er langer in te blijven, vooral met de pijnen, die ik vandaag heb.  Maar het is verfrissend om er even in te zijn.

Chris komt ook en we kletsen gezellig voor zij haar zwemroutine gaat doen. Om de een of andere reden wordt opeens de muziek keihard gezet.  Ook hebben ze een of andere sirene, die ze aandoen, die op Chris en mij werkt als nagels op een schoolbord! 

Chris zegt dat ze die vanochtend ook al hoorde toen ze buiten ontbeet.  Zij wonen aan de overkant van het zwembad.  Als dit gewoonte wordt zijn we vastbesloten erover te klagen!  Geen idee waarom dat nare geluid nodig is.

Voor ik het weet is het half zes en tijd om huiswaarts te gaan. Daar was ik mijn haar, zodat ik het morgenochtend niet hoef te doen. Saskia wil vanavond met Kaylee eten koken hier dus ik ben alleen voor het avondeten. 

Bij Sea Pearl hebben ze het "happy hour" van mijn dromen.  Natuurlijk gaan Sara en ik hier iedere maand ook heen, maar ik zou het wel wekelijks kunnen eten.  Ik kies twee oesters, wat sushi en een heerlijke watermeloen met feta salade.  Ik zou die zo thuis maken, maar Rick houdt niet van feta, of fruitsalade of noten in zijn salade.  Al die ingredienten zitten erin en dus geniet ik ervan bij dit restaurant.

Thuis is de keuken inderdaad overgenomen door Kaylee en Saskia.  Ze hebben een heerlijk boerenkoolgerecht gemaakt wat ik ook mag proeven.  Het smaakt inderdaad zeer goed. Ik denk dat de meisjes het komend schooljaar erg leuk gaan hebben samen.

Pas na negenen belt Rick dat hij bijna in Ravenna is waar ze met een groepje op hem wachten in de "pub".  Daarom alleen al is het goed dat ik niet mee ben.  Ik zou op zijn na zo'n rit en niet meer uit willen gaan.  Soms is het goed echt te luisteren naar mijn lichaam, maar Rick ook te laten doen wat hij wil. Hij wilde eerst niet gaan om bij mij te blijven maar dat vond ik onzin.  Ik ga straks lekker in mijn eigen bed slapen wetend dat mijn man zijn idioot lange rit veilig volbracht heeft.