Gewoon nog eens een blog, ik kan niet op een passende titel komen

Om de een of andere reden viel de pizza van gisteravond helemaal niet goed en kon ik niet slapen van de misselijkheid.  Gelukkig besloot mijn maag dat ook niet fijn te vinden en de rest is geschiedenis zoals we hier zeggen.

Daarna viel ik als een blok in slaap en word pas om kwart over zes wakker.  Veel later dan gewoonlijk en ik val niet weer terug in slaap.  Het is dan ook niet moeilijk om om acht uur op te staan.

Vooral ook niet omdat het weer een lekker warme zomerse dag is. Ik maak een crumpet met kaas en tomaat en een kop koffie (van Ricks al gezette koffie) als ontbijt en luister naar het cicade concert en de zingende vogels. Ik vind het deck zo heerlijk in dit seizoen, het is gewoon een extra kamer.

Maar natuurlijk moet er gesport worden.  Alleen zie ik dat mijn Fitbit weer eens onverwacht leeg is en ik laad die even op. Daardoor ga ik toch later naar de sportschool dan ik zou willen en heb maar tien minuten voor Sharon me voor de personal training komt halen.

Toen ik naar binnen liep zag ik de rode en zwarte linten aan het hek. Vandaag ligt de high school coach, die afgelopen weekend in een ongeluk omkwam, opgebaard in de kerk aan Church Street waar Anytime Fitness ook is.  Die kleuren zijn de high school kleuren dus de linten zijn voor hem.

Sharons dochter was een cheerleader de afgelopen jaren en Sharon heeft voor bloemen van de cheerleaders gezorgd.  Ook zij gaat echter niet, zo goed kende zij hem ook niet en er zullen al zoveel mensen zijn. We zijn het erover eens dat begrafenissen niet bepaald ons ding zijn. Met zoveel mensen herinnert de familie ons toch niet.

Toch houdt het me bezig.  Misschien omdat ik de familie zijdelings ken of omdat het gewoon zo'n zinloos ongeluk was?  In ieder geval is het hartverwarmend te zien hoe de gemeenschap reageert.  Zo is het weer duidelijk dat we toch in een apart stadje wonen al is dat vastgegroeid aan Washington.

Thuis lijn ik Orion aan voor zijn wandeling.  Die is helaas maar kort, want al gauw komen we langs een tuin met twee blaffende honden.  Orion is zo sterk, ik kan hem ondanks zijn harnas nauwelijks aan!  Ik probeer nog andere richtingen, maar overal zijn mensen of honden.

Dan gaan we maar binnen wat trainen.  Orion moet op zijn mat blijven zitten als ik buiten ben en de deurbel laat gaan.  Eerst tref ik hem iedere keer bij de voordeur, maar opeens heeft hij het door en zit hij nog op de mat als ik weer binnenkom.  Jammer genoeg zijn er geen anderen bij de voordeur, maar dit trainen is toch belangrijk.

Voor de lunch ga ik weer naar Chopt denkend dat dit de laatste dag is dat ik mijn favoriete salade kan bestellen.  Ik vraag het aan de medewerksters en de salade zal er nog zeker een week zijn!  Ik geniet er in ieder geval weer van, wat een heerlijke combinatie van ingredienten waarvan ik de helft niet eens zou weten waar ik het zou kunnen krijgen hier.

Orion rent even lekker met zijn vriendin Mia en dan doe ik hem in zijn bench.  Hij valt dankbaar aan op de bevroren gevulde Kong, die hij krijgt.  Ik loop naar het zwembad waar ik nog net een stoel onder een parasol kan bemachtigen.

Beide zwembanen zijn bezet met kinderen, die zwemlessen krijgen.  Er is mij gezegd dat die voor volwassenen bedoeld zijn dus ik neem mijn flippers en kickboard mee.  Zodra ik aan kom lopen vraagt de coach of ik wil zwemmen. Op mijn bevestigende antwoord wordt de baan meteen leeggemaakt.

Er stond op het bord dat het water dertig graden zou zijn, maar dat is zeker niet het geval!  Gelukkig niet eigenlijk, want met deze hitte is wat verkoeling wel te wensen.  Een half uurtje later heb ik er weer een kilometer opzitten en eigenlijk zou ik verder willen, maar ben bang dan weer zo'n terugslag te krijgen.

Dit seizoen heb ik zestien kilometer gezwommen tot nu toe.  Het haalt niet bij Chris' mijlen (zij zwemt drie mijl (5km) iedere avond), maar ik ben er toch trots op.  Misschien haal ik morgen een mijl of twee kilometer, we zullen zien.

De muziek staat weer zo hard dat ik me eraan erger, maar gelukkig zie ik iemand anders klagen en wordt het meteen een stuk minder.  Ik ben misschien vreemd, ik houd er niet van de hele tijd muziek te horen. Chris vindt dat ook, maar kennelijk heeft iemand besloten dat het tegenwoordig nodig is de hele tijd die (luide) muziek te hebben.

Tot mijn grote verrassing wordt er opeens om kwart voor vijf aangekondigd dat er een kwartier jazz muziek zal zijn.  Wat een verschil en hoe rustgevend!  Rick sms-t of ik nog bij het zwembad ben en dat is het geval.

Hij zwemt zijn baantjes en dan gaan we huiswaarts.  Rick wil iets kouds voor zijn avondeten en ik zie mijn kans schoon.  We gaan naar Sushi Yoshi voor sashimi en sushi, mijn favoriete Japanse restaurant hier.

Na even wachten krijgen we stoelen aan de sushi bar en bestellen ieder onze keuzes.  Rick neemt een wasabi shumai als voorafje en die is anders dan wij kennen van de Thaise restaurants (logisch natuurlijk), maar wel lekker.

Rick neemt nog twee sushi rollen erbij en ik een bord sashimi en een handrol (die eruit ziet als een ijsje). Het smaakt ons allemaal heel goed en de bediening en sushi chefs zijn heel aardig. Niet voor niets is dit restaurant zo populair!

Het is een goed begin van het weekend.  We hebben nog geen specifieke plannen, maar het wordt vast weer genieten.  Dat is wat de zomer is voor mij en hopelijk duurt die nog lang!

Wie had gedacht dat ik zo'n waterrat zou worden?

Kennelijk is het af en toe toch wel goed om wat minder druk te sporten, want ik voel me vanochtend weer een stuk beter.  Toch heb ik mezelf erbij neergelegd dat ik ook in de zomer tegenwoordig heel wat pijn heb.  Balen, maar het is niet anders.

Om acht uur heb ik genoeg van mijn bed en kleed me in bikini en mijn strandjurk.  Rick en Orion begroeten me beneden en hebben de achterdeur al open staan. Ook de koffie staat weer klaar en ik bak een paar eieren met kaas en tomaat als ontbijt.

Vandaag is het drie jaar geleden dat Katja en Kevin verkering kregen en het is precies een jaar tot hun bruiloft.  Ik zoek een leuk Blond Amsterdam plaatje en feliciteer ze op Facebook.  Ik word bijna nerveus van de gedachte dat het nu nog maar een jaar is om alles voor te bereiden (kun je nagaan hoe Katja zich voelt!), maar dat is toch nog veel tijd!

Tegelijkertijd met Rick vertrek ik.  Hij naar zijn werk en ik naar Lifetime Fitness.  Daar zie ik in het zwembad de dames waar ik al kennis mee heb gemaakt, maar die zijn diep in gesprek.  Een aantal anderen knikken ook vriendelijk ter begroeting. 

Met mijn noedel en gewichten ga ik het water in.  Ik zie dat de temperatuur dertig graden is en toch voelt het koel aan.  Zo gauw went je lichaam aan warm weer! Een paar minuten later gaat de muziek aan en wordt het weer een heel leuk, maar ook best intensief uur springen en gewichten in het water.

Halverwege komt Jan op me af en verontschuldigt zich dat het vaste groepje mij niet bij hun gesprek betrok.  Ze hadden het over politiek legt ze uit.  Ik vind het heel aardig van haar en zeg dat het prima is.  Daarna vraag ik me af wat hun politieke affiliaties zijn, want onze verschrikkelijke president heeft zich weer eens belachelijk gemaakt op Twitter!

Het uur vliegt voorbij en ik vind het jammer dat dit zwembad volgende week gesloten zal zijn.  Ben ik net in een routine moet die weer even op pauze.  Ik ga proberen zo'n uur met noedel en gewichten in ons zwembad te doen (of tenminste een half uur).  De gewichten en noedel heb ik tenslotte ook.

Thuis loop ik tot ik vijfduizend stappen bijeen heb op het deck en lijn dan Orion aan voor een flinke wandeling.  Gedeeltelijk wordt die langer omdat er zoveel mensen buiten zijn!  Ik moet constant de andere kant op om die te mijden (opdracht van de dierenarts). 

Het gaat allemaal goed tot er een hond in een tuin is waar Orion weer heel hard om trekt.  Hij is sterker dan Cosmo of ik ben minder sterk, maar ik heb moeite hem in toom te houden.  Met de snoepjes lukt het beter.  Niet veel later heeft een man zijn hond los en ik roep hem toe dat Orion niet goed is met andere honden.  Gelukkig heeft hij zijn hond goed onder controle.

Dat laatste zou ik ook zo graag bereiken en wie weet lukt het ooit.  Ik zie wel echt dat Orion heel erg op mij let en met de snoepjes negeert hij andere mensen om zich heen compleet.  Er is dus hoop. 
 
Helemaal buiten adem (Orion) en bezweet (ik) komen we weer thuis.  Ik neem een snelle douche om me wat op te frissen en ga dan lunch halen.  Ik kan het niet helpen, het wordt weer de Melrose grain bowl van Chopt.  Waarschijnlijk is die morgen voor het laatst beschikbaar en als hij nog een maand blijft zal ik heel blij zijn, zo lekker!!!

Na op het deck van de salade genoten te hebben maak ik me klaar voor het zwembad.  Orion gaat gedwee in zijn bench, hij heeft het duidelijk warm en vindt het fijn in de airco te zijn.  Dat zal de komende dagen erger worden, want er komt een hittegolf.

Het zwembad water is iets koeler dan het was door de koelere nachten de afgelopen week. De luchttemperatuur is 31 graden dus het is lekker verfrissend.  Ik ben eerst van plan meer dan een kilometer te doen, maar voel teveel rare pijnen en wil mijn lichaam niet overbelasten. 

Veertig baantjes zijn dus weer genoeg voor vandaag.  Dit seizoen heb ik dus vijftien kilometer gezwommen tot dusver en dat is meer dan de afgelopen jaren! Ik vind het heerlijk en hoop dat ik geen blessures krijg waardoor ik niet verder kan.

In de schaduw lees ik nog een beetje en ga dan weer huiswaarts waar mijn trouwe viervoeter zelfs nog ligt in zijn bench.  Gewoonlijk zit hij al enthousiast te kijken.  Zodra hij Mia buiten ziet is zijn energie helemaal terug en ze rennen lekker langs het hek.

Mijn hangmatstoel lonkt weer en daar lees ik verder in mijn boek.  Als Rick thuiskomt stelt hij voor pizza te bestellen, want hij weet dat ik al de hele dag hoofdpijn heb.  Ik heb echter meer zin om even ergens heen te gaan.

Dat wordt Ledo Pizza en daar zien we onze buren nota bene aan een tafeltje.  Dat niet alleen, maar niet veel later komen andere kennissen binnenlopen.  Dit restaurant is er nog niet lang, maar duidelijk in trek ondanks de vele pizza concurrentie.

Als voorgerechtje bestel ik de knapperige ravioli en dan een mini pizza met feta, kip en groentes.  Die pizza's zijn schattig en lekker, al krijg ik hem niet helemaal op, hoe klein hij ook is.  Alleen heeft Rick zijn pizza nog steeds niet!

De manager komt zich enorm verontschuldigen. Ricks pizza is op de grond gevallen.  Hij biedt Rick een voorafje of een salade aan, maar die heeft daar geen zin in.  Eigenlijk vind ik dat hij die pizza voor de halve prijs had moeten geven, maar goed.

Als Ricks pizza eindelijk komt ben ik klaar, want anders zou mijn pizza koud zijn geworden.  Rick besluit het meeste van zijn pizza mee naar huis te nemen. De verontschuldigingen waren aardig maar het maakte al met al onze maaltijd een stuk minder leuk. 

Wij laten het ons niet deren en thuis gaan mijn voeten omhoog en de tv aan. Saskia is intussen veilig in New Hampshire aangekomen, gelukkig.  Zij verraste Mo op diens verjaardag en dat werd goed ontvangen.  Altijd goed als alle drie de kinderen happy zijn!

Snickers lijkt Flapjack te vragen wat hij over dat hondenbeest denkt.  Beiden hebben nog nooit zoveel geblazen als tegen arme Orion, die enkel wil spelen.

Als je te moe bent om op je botje te knauwen

Pijndagje, pff

Als ik rond acht uur wakker word heb ik letterlijk van top tot teen pijn.  Rick komt boven met Orion en ik probeer mijn spieren zover te krijgen op te staan.  De neiging te blijven liggen is groot, maar ik weet dat dat funest is en het is weer prachtig weer waar ik van wil genieten.

Rick heeft zoals altijd lief mijn koffie klaar staan en ik ga die op het deck drinken. Als ontbijt besmeer ik een crumpet met wat brie en doe er tomaat op. Intussen bedenk ik hoe ik het beste mijn beweging kan krijgen vandaag.

Het is schitterend weer en morgen begint er een hittegolf, dus ik besluit op het deck op de plaats hard te lopen.  Na een uur heb ik negenduizend stappen bijeen en ik heb best het gevoel bezig te zijn geweest.

Mijn maatje ligt aan mijn voeten en ik moet uitkijken niet op hem te stappen

Als ik Orion meeneem voor zijn wandeling komt Faye van de buren op hem af.  Orion vindt dat maar niets en blaft zijn kop eraf.  Het kan de nieuwsgierige Faye (Deense dog) niets schelen en met moeite krijgen Lorraine en Patricia haar terug.  Orions getrek aan mijn schouders en arm voelt vandaag allerminst fijn (niet dat het dat ooit doet).

Gelukkig kan ik hem de rest van de wandeling goed afleiden met snoepjes.  Tot ik bijna thuis ben en een berichtje van Katja op mijn telefoon beantwoord.  Ik let even niet op en een jogger komt vlak langs. 

Orion kijkt naar mij, een snoepje verwachtend, maar ik kan mijn telefoon niet laten vallen en een seconde later moet ik alles goed vasthouden, want Orion gaat weer uit zijn dak en wil de jogger volgen!  Ik geef mezelf de schuld, voortaan laat ik mijn telefoon weer thuis! Als ik een snoepje had gegeven was hij misschien rustig gebleven.

Tijd voor mij om wat boodschappen te gaan doen. Ik laat Orion op het deck nu het nog niet te warm is en ga Vienna in.  Ik heb een lijstje af te werken en probeer intussen ook met Katja te praten.  Zij heeft het enorm druk en is erg gestrest, maar Rick en ik willen graag dat Saskia bij haar logeert op weg naar New Hampshire (meer dan twaalf uur rijden). Gelukkig kan dat vannacht, want ik vind het al heel wat voor Saskia om die hele rit alweer alleen te maken!

Gisteren vond ik uit dat een kennis uit de buurt, die ik al sinds de basisschooltijd van de kinderen ken, pas getrouwd was met de leraar van de kinderen, die dit weekend omkwam. Iedereen is er zo van ontdaan en dit brengt het nog wat dichterbij.  Ik ga naar Walgreens en kies daar een passende condoleance kaart om naar haar te sturen.  Ik ken ze net niet goed genoeg om ook naar de begrafenis te gaan.

Naast Walgreens is het weer tijd om Orions botjes en andere knauwdingen aan te vullen bij Petco.  Ik zou willen dat er meer verschillende keuzes waren.  De prijzen zijn ook belachelijk, tijd voor een bestelling van Chewy.com. Toch wil ik de echte winkels ook klandizie geven, want die hebben we ook nodig.

Bij Whole Foods haal ik ingredienten voor het avondeten en dan knort mijn maag.  Bij Chop't haal ik mijn favoriete salade, de Melrose grain bowl, nu het nog kan.  Ik hoop hem vrijdag nog eens te eten, want waarschijnlijk is hij volgende maand niet meer te krijgen.

Als ik terugkom zijn de schoonmaaksters er al.  Orion heeft dat ook door en blaft flink op het deck.  Ik ga met hem de tuin in om mijn lunch te eten en hij speelt lekker in zijn badje.  Alleen loopt hij er doorheen en schraapt er water uit, verder niet.  Maar ach, het blijft lekker voor hem in het water zijn.

Mag ik ook het deck op, ik beloof niet tegen de schoonmaaksters te blaffen?! (Een niet gehouden belofte overigens)

Tegen drieen krijg ik een telefoontje dat de monteur van onze nieuwe zolder fan in aantocht is.  Orion moet dus buiten blijven.  Charles zou eigenlijk allang gepensioneerd moeten zijn en huft en puft zijn weg naar boven om de oude fan weg te halen.  Ik heb echt met de arme man te doen, want het is daarboven ook nog eens flink heet!

Intussen komt Saskia even thuis voor ze aan haar lange rit begint.  Ze heeft nog geen lunch gegeten en voelt zich flauw (logisch, het is kwart voor vijf!).  Ik maak gauw wat pasta voor haar terwijl zij haar spullen inpakt.  Dan zwaai ik haar uit en begint ze aan de lange rit.

Charles tref ik buiten adem op de trap aan met de nieuwe fan.  Hij gaat die installeren wat maar goed is, want we kregen vorige week zelfs een alarm omdat het te heet was op zolder.  Alleen komt Charles een half uurtje later weer beneden met de mededeling dat het vandaag niet gemaakt kan worden.

Hij heeft per ongeluk een van de bladen van de fan verbogen en die moet nu nieuw besteld worden.  Oh, wat baal ik!  Nog een keer een middag totaal kwijt met wachten en bovendien komt de hitte vanaf morgen terug!

Na Orion eten gegeven te hebben ga ik in mijn hangmatstoel ontspannen met een alcoholvrij biertje.  Het is 26 graden en toch heb ik het koud.  Ik ga naar binnen en doe een jasje aan.  Rick moet daarom lachen als hij thuiskomt, maar ik denk dat ik misschien een reactie op een van de prikken van eergisteren heb.  Mijn arm is ook rood en pijnlijk. Dat zal dus wel gauw weggaan, hoop ik.

Als Rick thuiskomt maakt hij de fajita's waar ik de ingredienten voor heb gekocht.  Dit keer zijn het rundvlees fajita's en ze smaken heerlijk.  Whole Foods heeft een rundvlees en een kip fajita mix die zo gebakken kan worden. Dat met kaas en pico de gallo in een tortilla is een simpel en zeer smakelijk maal.

Saskia schiet goed op en komt ongedeerd bij Katja aan.  Dat stemt Rick en mij wat geruster, want eerst wilde Saskia bij een Airbnb gaan logeren en ik vind dat als vrouw alleen toch altijd wat riskant, noem me ouderwets.

Niet alleen probeerde hij eerder vandaag zelf wat ijsblokjes uit de ijskast te krijgen, nu komt hij zelfs vragen om snoepjes in zijn "fototoestel".  Het lijkt echt wel een kind!

Een ietwat mislukte missie

Ondanks dat er bewolking voorspeld was is het lekker zonnig.  Rick komt me om acht uur wekken, maar ik sta al naast mijn bed voor de verandering.  Dinsdag en donderdag worden voortaan mijn aqua klas bij Lifetime dagen.

Met dit weer is het ook veel makkelijker opstaan.  De achterdeur staat al open en in het zonnetje op het deck is het heerlijk.  Ik pocheer een paar eieren met kaas en eet twee tomaatjes als ontbijt.  Ik speel wat met Orion in de tuin en maak me dan klaar te vertrekken.

Terwijl ik ontbijt eet is het opeens stil. Niet goed met een pup! Gelukkig zaten er geen eieren meer in.

Orion laat ik op het deck, hij kan daar geen kwaad en heeft meer te zien dan als hij in zijn bench zit, al staat die ook voor het raam. Vandaag is het niet te warm om dit te doen.

In het Lifetime zwembad word ik enthousiast begroet door Kathy.  Zij stelt mij voor aan Jan, ook een leuk iemand, en een andere dame, die volgens mij tegen de tachtig loopt.  Zo knap om dan toch nog lekker te sporten!

Omdat de bodem van het zwembad nogal ruw is raadde Kathy me vorige week aan zwemschoenen aan te schaffen.  Vandaag ziet ze met goedkeuring dat ik die aanheb. Ze zitten heerlijk en mijn voetzolen zijn me dankbaar.

Suzy heeft weer een intensief uur voor ons.  Ik vind vooral haar intervals leuk.  Twintig seconden zo hard als je kunt rennen, springen of skien en dan tien seconden rust en dat acht keer achter elkaar.  Verder doet ze wat gewichten en er is leuke muziek, het uur vliegt voorbij.

Zondag had ik mijn plan al in mijn hoofd voor vandaag en ik wil nu mijn kilometer gaan zwemmen.  Tijdens de aqua klas bedenk ik dat ik ook naar ons zwembad zou kunnen gaan, maar daar is het zwemteam nog aan het trainen.  Of later vanmiddag, maar ik ken mezelf, dan komt het er niet meer van.

Het resultaat van deze interne conversatie met mezelf, waar Rick altijd enorm om moet lachen, is dat ik toch maar de baantjes hier ga trekken. Deze banen zijn twintig meter dus voor een kilometer moet ik vijftig baantjes zwemmen.  Dat lukt me in iets meer dan een half uur en ondertussen vermaak ik me met het kijken naar de schattige kindjes van het zomerkamp hier.

Hier in de VS zijn de zomervakanties voor de scholen zo'n tien weken.  De meeste ouders krijgen maar een paar weken vakantie en niemand natuurlijk tien weken. Wat doe je dan met je kinderen en de oplossing is zo'n zomerkamp, zowel een dagkamp als wekenlang naar kampeerkampen.  Onze kinderen hebben er ook een paar gedaan, maar voor een weekje iedere dag of zo.

Thuis tref ik Orion aan uitkijkend over zijn domein.  Hij ziet mij niet dus ik sla hem even gade en duidelijk is hij absoluut niet gestrest dat ik er niet ben. Ik lijn hem aan voor zijn wandeling en het voelt bijna koel aan met "maar" 26 graden.

Deze eekhoorn is heel vriendelijk en bijna wit!

Dan maak ik me klaar om naar de stad te gaan en neem de al klaarstaande metrotrein.  Eenmaal daar wil ik afscheid nemen van Mark bij de Old Ebbitt Grill, maar als ik er binnenloop is hij er niet.  Ik kan me toch zo herinneren dat hij zei er tot 30 juni te zijn!

Aan de bar zijn nog een aantal stoelen open en ik zie David, de bartender,  die ik al vaker hier heb gezien.  Ik vraag hem over Mark en die is al een maand weg.  Mijn seniele brein onthield 30 juni, terwijl het 1 juni was.  Zo jammer, maar de vorige keer dat ik hier was nam ik eigenlijk al afscheid van Mark.

David is een super goede bartender en ik bestel een kop heerlijke champignons en tomatensoep, veganistisch en zeer smakelijk!  Dan neem ik de burrata crostini met rucola, uien en paprika. ook dat is erg lekker, burrata is zo romig!

Voor ik vertrek besluit ik kennis te maken met Marks vervanging. Dan is mijn tocht hier toch niet voor niets geweest.  Dale lijkt ook erg aardig en ik vertel dat ik hier regelmatig met groepjes Nederlanders of Belgen zal komen. Buiten zit Rob, de dakloze veteraan, weer in zijn rolstoel en we kletsen even over het monster in het Witte Huis.

Eigenlijk wilde ik nu mijn stappen bijeen krijgen in de stad, maar ik ben mijn Fitbit vergeten.  Ik weet het, dat zou niet uit moeten maken, maar ik voel me al wat teleurgesteld doordat ik Mark heb gemist en ook verdrietig dat Rob er nog steeds zit in zijn rolstoel, terwijl hij zijn leven in de waagschaal stelde voor dit land.  Ik heb veel moeite met het huidige politieke klimaat hier.

Langs Pennsylvania Avenue loop ik naar het Federal Triangle metrostation.  In de verte ligt het Capitool waar op het moment wordt beslist over de zorgverzekering (of niet) van ons Amerikanen. Gelukkig is er genoeg protest dat het verschrikkelijke wetsvoorstel weer niet tot een stemmen komt.

De metro brengt me met een half uurtje terug naar Vienna.  Ik ben blij dat ik mijn van heb genomen zodat ik meteen door kan naar Whole Foods om avondeten te halen.  Dat vind ik met gemak en dan is het tijd om te ontspannen thuis.

Orion heeft in zijn bench genoten van een groot bot en is helemaal blij mij weer te zien.  We gaan in de tuin even een bal gooien, maar dan wil Orion eigenlijk alleen maar verder van zijn bot genieten.  Vind ik helemaal goed, ik ga lekker in mijn hangmatstoel lezen en zou hier wel in slaap kunnen vallen!

Als Rick thuiskomt is het avondeten snel gemaakt. Hij grilt worstjes en ik heb er salades van Whole Foods bij.  De aardappelsalade is lekker en Rick heeft een koolsla, maar ik had zin in de peultjes salade.  Die komt met geraspte worteltjes en ik geniet ervan.  Rick houdt niet van peultjes, helaas.

We eten gezellig buiten, maar het wordt mij al gauw te fris.  Het is nog een graad of drieentwintig, maar ik ben duidelijk al aan warmer gewend.  Gelukkig is er vanavond America's Got Talent, waar Rick en ik heel graag naar kijken.  Ik ben moe en ga het niet laat maken!

Gewoon perfect weer!

Iets wekt me om acht uur en ik zie dat Ricks kant van het bed al leeg is.  Ik heb hem, heel ongewoon, niet horen opstaan. De zon schijnt weer vrolijk dus een kwartiertje later sta ik naast mijn bed.

Rick heeft mijn koffie al gezet en gaat net naar boven om zich klaar te maken als ik beneden kom.  Ook Saskia is al op tot mijn verbazing.  Het is schitterend weer en zelfs wat koel op het deck met "maar" twintig graden.

Als ontbijt bak ik een paar eieren en tomaten met geraspte kaas.  In het zonnetje met ons cardinaaltje vrolijk zingend in een boom vlakbij smaakt het me prima. Het is maar goed dat ik personal training heb anders zou ik hier gewoon blijven zitten!

Saskia past op Orion en ik rijd naar Anytime Fitness.  Daar doe ik eerst wat cardio voor Sharon me komt halen.  Zij was vorige week in Puerto Rico en heeft daar, zo te zien op Facebook, genoten. 

Sharon ging erheen met haar dochter, die na de zomer naar college in Kentucky zal gaan, acht uur rijden hiervandaan.  Sharon heeft ook drie oudere zonen, die allemaal nog voornamelijk thuis wonen, dus een leeg nest heeft ze nog niet (al zijn die zonen zo oud als onze kinderen).

Het halve uur gaat snel en ik ben Sharon dankbaar dat ze na afloop vooral mijn heupen en schouders goed strekt.  Die doen toch weer flink pijn, al kan ik er beter tegen dan gisteren.  Vaak is het ook mentaal hoe ik met de pijnen om kan gaan. Na afloop doe ik nog wat cardio, maar kan niet wachten naar buiten te gaan.

Thuis lijn ik Orion aan voor een wandeling door de buurt.  We komen een aantal "obstakels" (lees mensen en andere honden) tegen, maar ik gooi snoepjes op de grond voor hem en daar is hij na even blaffen meer in geinteresseerd.  Zo grappig hoe hij (gelukkig!) zeer gemotiveerd is door eten.

Saskia heeft vandaag geen zin ergens heen te gaan, maar ik moet wat boodschappen doen in Vienna. Saskia werpt zichzelf weer op om op Orion te passen.  Heel fijn voor hem, want gewoonlijk moet hij dan in zijn bench.

Mijn eerste stop is de Rite Aid om medicijnen op te halen.  De vrouwelijke apotheker vraagt of ik up-to-date ben met mijn vaccinaties.  Volgens mij wel, antwoord ik.  Niet dus! 

Voor ik het weet heb ik drie prikken in mijn armen, een tegen gordelroos (waar ik pas een eng verhaal over las en Rick het nog altijd over heeft want hij had dat als twintiger), een tegen kinkhoest (waar een kennis net maanden over deed om eroverheen te komen) en tetanus.

Dat was even onverwacht, maar nu ben ik er jaren tegen beschermd. Ik geloof zeer in vaccinaties.  Ik vind het huidige klimaat van jongeren, die er tegen zijn, eng.  Als genoeg mensen zich niet laten vaccineren verdwijnt de "kudde" immuniteit en krijg je epidemieen van ziektes als mazelen in die gebieden.

Als kind heb ik mazelen gehad en de ziekte zelf is niet zo erg, maar de complicaties des te meer. Zowel mijn broers als ik kregen ernstige complicaties, maar wij kwamen er verder ongedeerd uit.  Ons overbuurmeisje daarentegen kreeg meningitis en had daarna ernstige mentale en lichamelijke beperkingen.

Mijn volgende stop is het postkantoor.  Vanochtend heb ik eindelijk eens Orions wangen met een borsteltje geveegd en hopelijk daarmee zijn DNA "gevangen". Hij vond het maar niets dus de dertig keer die in de instructies stond haalde ik zeker niet.  Ik stuur het nu op en hopelijk kunnen ze er wat mee.

Bij de Birdwatchers winkel haal ik een nieuwe zak vogelvoer, maar hun maiskolven voor de eekhoorns zijn uitverkocht.  Ook hebben ze de flessen met kolibrie nectar niet meer.  Ik weet het, ik kan dat zelf maken, maar zo wist ik dat het goed was.  Gelukkig heeft Amazon.com ze nog wel.

Bij Whole Foods haal ik brood voor het avondeten en dan als laatste stop bij Chop't mijn favoriete salade als lunch. Ik hoop dat die er na vrijdag nog zal zijn, maar ik vrees van niet.  De ingredienten zijn ook niet zo dat ik het thuis na kan maken.  Ik zou niet weten waar ik de helft ervan zou kunnen vinden.

Thuis geniet ik ervan op het deck en Saskia eet haar lunch daar ook.  Het is zulk lekker weer, 28 graden en geen luchtvochtigheid.  Er staat zelfs een koele wind.  Ik twijfel even of ik wel naar het zwembad zal gaan, want ik weet niet of het warm genoeg is (ja, echt).

Toch laat ik Orion weer bij Saskia en loop naar de overkant.  Er is vrijwel niemand en het water is 27 graden dus helemaal goed.  Ik trek mijn veertig baantjes, heerlijk!  Eenmaal boven water is het wel even rillen, maar ik ga me in de zon op laten drogen. Meestal zit ik in de schaduw, maar nu voelt de zon wel erg lekker.

Na nog wat lezen loop ik weer naar huis. Voor ons avondeten hebben Rick en ik picknick maaltijd nummer twee.  We hadden zoveel over van vorige week dat het met het verse stokbrood weer een zeer smakelijk maal wordt.

Katja en Kevin laten vanavond hun verlovingsfoto's nemen.  Katja liet haar haar ervoor krullen en de foto die ze ons stuurde laat een heel gelukkige en mooie toekomstige bruid zien.  Ik ben heel benieuwd naar de foto's!

Mag ik even trots zijn op mijn oudste?Mooi van binnen en van buiten!

Saskia besluit opeens vanavond nog terug naar Richmond te gaan.  Ze zal woensdag of donderdag terugkomen en dan vrijdag weer op weg naar New Hampshire gaan. Onze kinderen draaien hun hand niet om voor lange ritten, maar ik vind het altijd maar eng!

Grappig weetje is dat dit mijn 4321ste blog is! Dat is toch heel wat schrijven! Toen ik begon was Saskia zeven en nu is ze eenentwintig!  Onvoorstelbaar, eigenlijk! Zijn er hier mensen, die al vanaf het begin meelezen?  Hoe lang lezen jullie dit blog al?

Over markten en zwemmen

Zaterdag

Ondanks de voorspelling van regen vanochtend schijnt de zon uitbundig de kamer binnen.  Dat maakt het makkelijk op tijd op te staan.  Orion is helemaal opgewonden en rent rond.  We hebben inmiddels door dat hij dat doet als hij moet poepen dus Rick neemt hem gauw mee naar buiten.

Veel rustiger komt Orion terug.  Wij besluiten Vienna in te gaan en halen ijskoffies van Starbucks.  Rick neemt ook hun kalkoenspek broodje.  Ik wil graag weer mijn favoriete broodje van Peet's, maar dat is uitverkocht.  Dan neem ik een boerenkool met feta wrap en die blijkt ook heel lekker te zijn.

Op de terugweg gaan we langs het wekelijkse boerenmarktje.  Dit keer nemen we wat rijpe perziken mee.  Dit is maar een klein marktje, maar wel erg leuk en gezellig.  We zien Lois er ook, die er met de fiets is en tassen vol groentes meeneemt. 

Rick heeft afgesproken om naar The Mummy te gaan met buurman Chuck.  Ze gaan naar een matinee, die om vijf voor elf begint.  Volgens mij de vroegste film, die Rick ooit heeft gezien.

Terwijl zij weg zijn doe ik eerst tienduizend stappen op de plaats rennend op het deck.  Dan ga ik met Orion in de tuin spelen, maar die heeft daar niet veel interesse in.  Ik maak zijn "zwembadje" wel weer leeg, want er zwemmen allerlei insecten in, levend en dood.  Ik las van iemand dat ze er muggennet overheen doet, maar ik zou niet weten waar ik dat zou moeten kopen.

Onze nieuwe regenmeter Grumpy laat zien dat er vannacht anderhalve centimeter regen is gevallen en de hibiscus bloeit uitbundig

Voor de lunch haal ik mijn favoriete salade van Chop't.  Er staat een flinke rij en ik lees eens wat over het bedrijf op de foto's aan de muur.  Ze doen allerlei goeds, zowel in de gemeenschap als met hun medewerkers.  Hun salades zijn niet goedkoop, maar wel heel lekker dus ik help graag mee met die goede projecten.

Thuis smul ik weer van de Melrose grain bowl en ik hoop stiekem dat die volgende maand ook nog te krijgen zal zijn. Intussen komt Rick ook weer thuis. Hij heeft genoten van de film en denkt dat ik hem zelfs wel leuk had gevonden.  Ik betwijfel het!

Rick heeft allerlei dingen te doen en ik heb al de hele dag veel pijn wat me moe maakt.  Ik ga in mijn lekkere hangmatstoel zitten en daar een uurtje rusten.  Het is zo verleidelijk gewoon niet meer te bewegen, maar ik weet dat dat niet gaat helpen.

Het is super lekker weer, lage vochtigheid en dertig graden en ik besluit toch maar naar het zwembad te lopen.  Ik heb nog steeds veel pijn, maar besluit toch wat baantjes te gaan trekken.  Het water is perfect voor mij met 26 graden.  Iets meer dan een half uur later heb ik er weer een kilometer zwemmen opzitten, twaalf kilometer totaal intussen sinds de twaalfde.

Chris is er inmiddels ook en zij komt naast mij liggen.  We kletsen wat en lezen beiden in onze boeken.  Ik heb vanochtend op "beach reading" gezocht voor de Kindle en heb een leuke roman, die in de Outer Banks, waar we in mei waren, speelt.

Rick komt ook nog even maar hij heeft teveel dingen te doen in en rond het huis.  Hij vertrekt dan ook na een half uurtje.  Chris en ik blijven nog tot zes uur en lopen dan huiswaarts. Daar voel ik me net alsof ik op vakantie ben als ik gauw een douche neem en mijn haar van chloor ontdoe.

Buiten op het deck zoek ik mijn hangmatstoel weer op en Orion komt naast me liggen.  Rick komt niet veel later thuis met boodschappen.  We drinken een (voor mij alcohol vrij) biertje op het deck en gaan dan naar Clare and Don's Beach Shack voor ons avondeten.

Zoals altijd is het daar druk en moeten we op een tafeltje wachten.  Terwijl wij onze naam geven zie ik Lois, die we vanochtend al op de markt zagen, zwaaien.  Jim and zij hebben hier ook net gegeten.  We kletsen gezellig tot ons tafeltje vrijkomt en spreken af de volgende keer samen hierheen te gaan.

Rick en ik krijgen een tafel vlakbij het zingende duo en beiden zijn geen goede zangers!  Ik houd helemaal niet van luide muziek en ik heb al gauw geluidsoverlast ervan.  Ik wou dat ik oordopjes had!

Toch spelen we het klaar met elkaar te praten (of liever schreeuwen).  Dit is zo'n leuk restaurant en ze hebben een paal met pijlen waarop staat hoe ver bepaalde locaties hiervandaan zijn.  Dat lijkt ons zo leuk voor ons deck en we bespreken welke plaatsen we erop zouden zetten en hoe we het zouden doen.

Het eten is lekker en goedkoop.  We delen de mini garnalen quesadilla's en ik neem een pasta gerecht met garnalen, St. Jacobsschelpen en vis.  Het smaakt erg lekker, maar als we klaar zijn moeten we heel ongewoon op jacht naar onze rekening.  Gewoonlijk zou ik niet zo'n haast hebben, maar het zangduo naast ons klinkt inmiddels als nagels op een schoolbord.

Eindelijk lukt het de serveerster, die het werkelijk heel druk heeft, zover te krijgen dat we kunnen betalen.  Opgelucht, althans in mijn geval, lopen we terug naar de auto.  Vooral als ik moe ben kan ik gewoon niet tegen zulke luide muziek.

Thuis krijgen we een verdrietig bericht.  Saskia vertelt ons dat een van haar leraren van haar high school en Kai's coach met American football vanochtend langs de rondweg rond Washington is verongelukt.  Als ik lees hoe het gebeurde word ik zo boos!!

De coach en een andere man (zijn neef van 24, ook ernstig gewond) probeerden een boot terug op een trekker te krijgen.  Een kleine vrachtwagen reed de berm in en reed hen aan.  Zo tragisch!  Saskia is er door geschokt en verdrietig en Kai zal dat ook zijn. Mij laat het ook niet echt los.

Het blijkt maar weer eens, "carpe diem", pluk de dag. Dit soort dingen maakt dat ik nog meer probeer van iedere minuut van iedere dag te genieten.  Het kan zomaar je laatste zijn.

Zondag

Tot mijn grote ongenoegen word ik weer met heel wat pijn wakker.  Het is zulk prachtig weer en ik vraag me af of ik misschien wat teveel van mijn spieren heb gevraagd de afgelopen week.  Ik besluit het vandaag eens wat rustiger aan te doen.  Tenslotte nemen sporters ook af en toe een rustdag.

Rick en ik gaan ontbijt halen.  Voor de verandering rijden we eens door de drive thru van McDonalds voor ei Mcmuffins.  Daar zien we dat het speeltje voor Happy Meals een minion is.  Die vinden we zo leuk en je kunt het speeltje ook apart kopen dus voor het eerst in meer dan tien jaar hebben we weer eens een happy meal speeltje.

Hij "schiet" een pijltje, ha ha!

Onze koffies halen we bij Starbucks, voor mij weer een venti ijskoffie met vanille siroop en melk.  Voor Saskia halen we een acai bowl van South Block.  De volgende keer krijg ik die voor de halve prijs, altijd meegenomen.

Het is werkelijk schitterend weer!  Warm, maar niet vochtig, en ik besluit toch wat beweging te nemen door op de plaats te lopen tot ik 5000 stappen bijeen heb.  Helemaal niets doen lukt me toch niet, maar energie voor meer heb ik ook niet.

Rick heeft na gisteren de farmers market wel gezien, maar ik weet dat er een grote is in het Mosaic District vandaag.  Saskia wil graag mee en samen vertrekken we erheen.  Deze markt doet meer aan de Nederlandse markten denken.

Er zijn allerlei standjes met groentes, vlees, vis en fruit, maar ik zie ook standjes met hondenkoekjes en honing bijvoorbeeld.  Twee straten lang staan er kraampjes en dat is veel voor hier.  Saskia scoort een paar vegan burgers voor vanavond en ik ga op zoek naar groente voor de grill.  Jammer genoeg is daar niet veel van, wel heel veel tomaten in alle kleuren en maten.

Het is inmiddels lunchtijd en ik heb nog een gratis maaltijd van District Dumplings.  Saskia heeft geen trek, maar houdt mij gezelschap.  De dumplings zijn zoals altijd heel lekker.  Saskia wil toch even bij Mom's Market kijken of ze daar iets lekker vindt, maar het is er zo druk dat ze besluit de rest van haar ontbijt als lunch te eten.

Thuis treffen we Rick hard aan het werk met de hoge druk waterspuit.  Hij heeft het deck en de achterkant van het huis schoongespoten.  Gelukkig is hij net klaar, want ik wil graag buiten zitten.  Ik heb nog steeds veel pijn en neem wat ibuprofen hopend dat het zal werken.

De roman, die ik gisteren begon, lees ik nu alweer uit.  Duidelijk een leuke schrijfster, dus ik koop de rest van haar e-boeken ook voor mijn Kindle. Inderdaad heel goed zomers leeswaar, ik hoop meer van dit soort boeken te vinden. Ik lees toch voornamelijk voor vertier, met af en toe een zwaarder boek, maar het zware lees ik al in de diverse kranten en is realistischer dan het engste boek, helaas.

Tegen drieen lopen Rick en ik weer naar het zwembad.  Daar is het drukker dan gisteren en de stoelen waar we meestal zitten zijn bezet.  Ik wil altijd schaduw en vind nog altijd dat we niet genoeg parasols hebben.  Het gedeelte waar we gedwongen zijn te gaan zitten heeft al schaduw en hier staan de meeste parasols!

De ibuprofen heeft maar weinig uitgehaald en ik heb nog steeds veel pijn, vooral in mijn schouders en heupen en dat maakt dat ook mijn ledematen en mijn hoofd meedoen. Het lijkt me toch beter vandaag maar niet te zwemmen, hoe lekker en verleidelijk het water ook is.

Wel gaan Rick en ik er iedere keer als de kinderen uit het bad moeten in.  Het water voelt heerlijk aan en het is toch het ultieme zomergevoel zo'n zwembad! Verder genieten we van ons leesmateriaal. De tweede strand roman van Jenny Hale speelt ook in de Outer Banks.  Omdat wij daar pas geweest zijn kan ik me levendig voorstellen hoe het er allemaal uitziet.

Net na vijven gaan we huiswaarts en met Saskia naar Whole Foods.  Daar halen we spullen voor het avondeten. Kennelijk zijn we niet de enigen, die willen barbecuen, want er zijn geen verse maiskolven meer. Dan worden het in plaats daarvan lekkere ovenfrietjes met rozemarijn en zeezout.

Thuis grilt Rick mijn kipspiesjes en zijn biefstukspiesjes en voor Saskia haar op de markt gekochte burger, die zij heerlijk vindt.  Kaylee komt net op dat moment en krijgt een bordje met frietjes.  Orion blaft weer tegen haar, maar hij luistert als ik hem bij mij roep en gaat gedwee naast me liggen.  Hopelijk duidt dat op vooruitgang.

Het smaakt ons allemaal prima!  De komende week wordt het lekker zomer weer en ik ben van plan iedere avond iets om te grillen te bedenken.  Of misschien eens een koude salade, hoewel Rick daar niet zo enthousiast over leek toen ik het opbracht.  Als jullie nog lekker makkelijke recepten daarvoor hebben lees ik ze graag.

Een lekker zomerse vrijdag

Rick staat rond zonsopgang op en neemt Orion mee naar beneden.  Als hij vertrekt laat hij Orion boven bij mij en het is pas zeven uur dus nog zeker niet tijd voor mij om op te staan!  De hond is helaas natuurlijk klaarwakker.

Orion begint met het stuk scheuren van de oude tijdschriften naast mijn bed, ondanks dat hij allerlei botjes in onze kamer heeft liggen. Ik heb de tijdschriften al gelezen dus laat hem maar zijn gang gaan.  Na een kwartiertje wordt het stil en eigenlijk maak ik me daar nog meer zorgen over, maar Orion is gewoon in slaap gevallen.

Dat doe ik ook en droom rare dingen.  Opeens hoor ik de klok negen uur slaan! Het is erg bewolkt en daardoor bleef het donker in onze kamer.  Misschien is die extra slaap ook wat ik nodig had.

Voor de verandering eet ik niet buiten, want het heeft vannacht geregend en alles is nat.  Ik maak een crumpet met gerookte zalm en tomaat en drink er een flinke kop koffie bij.  Dan ben ik weer genoeg van deze wereld om aan sporten te denken.

Vandaag staat er slechts cardio op mijn programma en ik neem Orion mee naar boven.  Hij slaapt, terwijl ik mijn uur interval op de elliptical doe.  Intussen zie ik de zon ook weer tevoorschijn komen.

Het is weer lekker warm en ik neem Orion mee voor zijn wandeling.  Hij vindt het leuk te springen dus we gaan weer naar het muurtje bij de kerk.  Later hoor ik van Lorraine dat Orion dat met hen ontdekte.  Ik had al het gevoel dat hij dit eerder had gedaan.

In North Carolina eind mei ontmoetten Rick en ik de schoonouders van de dochter van mijn kennis Elze.  Zij en ik hebben elkaar jaren geleden een keer ontmoet en dat was heel gezellig, maar sindsdien hebben we slechts Facebook contact gehad.

Natuurlijk vertelde ik Elze via Facebook over die toevallige ontmoeting en we besloten dat het wel weer eens tijd werd bij te praten.  We hebben afgesproken bij Four Sisters in het Mosaic District.  Ik kom als eerste aan en vraag alvast een tafeltje.  Elze volgt niet veel later.

Voor haar is het al heel lang geleden dat ze hier at.  Ik kies altijd tussen drie gerechten, die allemaal met rijstpapier worden geserveerd, zodat je er wraps van kan maken. Dit keer kies ik het visgerecht en Elze het gehakt in druivenbladeren wat ik ook altijd lekker vind.

We hebben heel wat te bepraten en het loopt al tegen tweeen als we afscheid nemen.  We beloven elkaar er niet weer jaren overheen te laten gaan, want we wonen eigenlijk vlakbij elkaar.  Het leven neemt vaak zo over waardoor ik mensen, die ik heel graag mag, veel minder zie dan ik zou willen.

Saskia vertrekt net om koffie te drinken met een vriendin als ik thuiskom.  Ik kleed me gauw in badkleding, want ik wil mijn baantjes kunnen trekken voor mogelijk onweer komt. Vandaag doe ik 56 baantjes waardoor ik deze zomer tot nu toe in totaal elf kilometer heb gezwommen.

Als ik net klaar ben pakken donkere wolken zich samen en zie ik op mijn radar app dat er regen op komst is.  Gauw loop ik terug en net als ik ons pleintje inloop begint het te spetteren.  Niet veel later zie ik een tweet van Vienna Aquatic Club dat ze donder hoorden en het zwembad drie kwartier gesloten is.  Ik heb mijn baantjes alvast maar binnen!

Wachtend op Saskia speel ik met Orion.  Hij springt erop los voor een snoepje en vindt ons trainings half uurtje altijd duidelijk leuk.  Ik wil hem binnenkort weer eens een nieuw kunstje leren.

Een hondenijsje gaat er goed in

Saskia komt thuis en wil de hele week al naar Ulta.  Om daar te komen moeten we door spitsverkeer, maar Saskia rijdt dus ik vind alles prima. Als Saskia haar spulletjes bij Ulta heeft gevonden gaan we nog even naar Target.  Zoals altijd zie ik allerlei leuks, maar we houden het netjes bij de twee dingen waarvoor we gekomen zijn.

Rick is inmiddels al thuis en zijn tien baantjes aan het trekken in het zwembad.  Als hij thuiskomt hopen we dat Saskia mee wil gaan om te eten.  We noemen een paar restaurants met veganistische gerechten, maar Saskia eet liever met Kaylee.

Dan gaan Rick en ik er samen op uit.  We hebben al jaren niet meer bij Nostos gegeten, een zeer gerenommeerd Grieks restaurant.  Zij bestaan zes jaar en we hebben een bon voor  20% korting.

Zoals altijd is er geen plaats in het restaurant zonder reservering, maar we krijgen nog een laatste tafeltje in de bar ruimte.  Dat is net zo gezellig dus prima. Volgende keer willen we zelfs liever aan de bar zitten, denk ik. Dan krijg je toch altijd de beste service.

Rick bestelt een aubergine dip met pita's en ik de spanakopita, in bladerdeeg gebakken spinazie en kaas. Daarna heeft Rick de mousaka en ik kip souvlaki.  Het smaakt allemaal heel goed!

Proost op het weekend!

Het is een gezellig en smakelijk begin van het eerste echte zomerweekend. We hebben voor de verandering absoluut geen plannen.  Ook weleens lekker, we zullen zien hoe het weekend zich invult.

Dit water ga ik niet meer drinken!

Over watersporten en musea

Alweer schijnt de zon uitbundig en is het al achtentwintig graden om kwart over acht.  Ik maak een crumpet met gerookte zalm en tomaat en schenk een flinke bak koffie in.  Rick heeft al met Orion gewandeld dus ik kan na het ontbijt meteen naar Lifetime Fitness.

Daar doe ik mijn spullen in de kluis en loop het zwembad in.  Kathy is er ook weer een stelt me voor aan een paar andere aqua sporters. De gewichten, die ik dinsdag had, zijn er niet meer en Doris vertelt verontwaardigd dat ze zomaar besloten hebben ze weg te gooien.  Zij gaat erover klagen.

Doris schat ik zeker tien jaar ouder dan ik en zij gebruikte die zware gewichten ook.  Ik neem dan maar het iets minder zware gewicht waar Doris haar neus voor optrekt.  Ach, denk ik nog naief, dan wordt het vandaag maar een wat minder intensief uur.

De instructrice is anders dan die van dinsdag en volgens Kathy minder intens.  Nou dat valt alles mee! (of tegen, het is hoe je het bekijkt)!  De cardio is goed te doen, maar als de gewichten eraan te pas komen wens ik al gauw dat ik lichtere had genomen! 

Er zijn zoveel repetities en op een gegeven moment vrees ik teveel voor mijn schouders.  Ik pas de oefeningen dus aan.  De vrouw voor mij lijkt helemaal niets van de oefeningen te doen dus zo kan het ook.  Al met al denk ik dat ik morgen mijn armen en schouders wel zal voelen, ondanks de twaalf pond gewichten, die ik meestal met Sharon gebruik!

Saskia vraagt of ik vanmiddag met haar meega.  Dat wil ik best, maar dat betekent meteen door naar het zwembad.  Ik wil mijn dagelijkse baantjes kunnen trekken.

Saskia komt ook mee en zwemt tien baantjes al kletsend met mij.  Dan gaat zij lezen en ik ga nog dertig banen verder.  Voor meer heb ik geen tijd, want ik moet me klaarmaken voor de lunch.

Om half een komt Chris me ophalen.  Zij sms-te me gisteren in paniek of ik haar alsjeblieft wilde adviseren over de excursies, die zij in IJsland moet gaan doen.  Zij reist voor het eerst alleen en heeft drie dagen in IJsland ingelast waar ze nu helemaal nerveus van wordt.

Natuurlijk ben ik nog nooit in IJsland geweest, maar Chris denkt dat ik haar tips kan geven over alleen reizen.  We bestellen eten bij Panera en kijken terwijl we eten (voor mij een kop kippensoep en een BLT boterham (bacon, spinazie en tomaat in mijn geval) naar de verschillende excursies.

Rick en ik waren eerst van plan deze maand ook naar IJsland te gaan, maar het koude weer weerhield me.  Nu ik de foto's en beschrijvingen zie wil ik er toch wel graag heen, maar als de dagen korter worden en het Noorderlicht mogelijk te zien is.

Chris weet eigenlijk al welke excursies ze wil doen.  Beiden nemen een hele dag waardoor ze nauwelijks alleen zal hoeven zijn.  Echte tips over alleen reizen heb ik ook niet, want ik doe het gewoon zonder er echt bij stil te staan (behalve misschien voorzichtiger zijn 's avonds als vrouw alleen, maar dat ben ik hier ook).

Nadat Chris mij uitgebreid bedankt heeft voor feitelijk niets (maar ik snap dat het haar geruststelt om te horen dat het echt niet moeilijk is) zet ze me weer thuis af.  Saskia heeft intussen met Orion gewandeld en die gaat gedwee in zijn bench.  Er is dan ook altijd weer iets erg lekkers voor hem daar.

Saskia heeft een afspraak met haar therapeute en als ik meega kan zij op de terugweg van de HOV (twee of meer in een auto) gebruik maken.  We gaan in Saskia's auto naar de stad en een kwartiertje later rijden we er binnen.  Tot onze verbazing vinden we meteen een parkeerplaats vlakbij waar Saskia moet zijn.

We zijn hier ook dichtbij het Witte Huis en het Renwick Museum.  Daar ben ik al een tijdje niet geweest en besluit eens te gaan kijken wat er nu aan tentoonstellingen zijn.  Er zijn een paar mooie en eentje, die nog wordt opgezet.  Zo te zien zijn het interessante plafonds.

Het museum is niet groot en een kwartiertje later sta ik weer buiten. Het is gehuisvest naast het gastenhuis van de presidenten, het Blair House.  Ik vertel hier tijdens mijn rondleiding wel over, maar lees vandaag eens over de geschiedenis ervan voor Eleanor Roosevelt het kocht en er dat gastenhuis van maakte.

Om de hoek is er het Decatur House en daar wil ik al heel lang een rondleiding.  Ik zie mijn kans schoon, maar helaas, het is enkel op maandag geopend.  De winkel is natuurlijk wel open en wel leuk om even in rond te neuzen.

Vanwege het zwemmen heb ik mijn tienduizend stappen nog niet bijeen en ik besluit rond te lopen.  Nu ben ik in het "gewone" kantorengedeelte van de stad, maar de architectuur is zeer gevarieerd.  Ik neem wat "typische" DC foto's en loop dan terug naar Saskia's auto.

Interessante architectuur

Obama is hier nog heel populair

Net als ik van plan ben weg te rijden belt Saskia dat ze klaar is en wel naar de auto zal lopen.  Saskia rijdt terug en pas vlakbij huis komen we in de file terecht.  Als ik niet mee was geweest had het voor haar veel langer geduurd. Ik stel nog voor naar Ulta te gaan voor haar make up, maar Saskia is moe en wil naar huis.

Helemaal goed wat mij betreft!  Er liggen allerlei pakjes op onze stoep, die ik besteld heb.  Met die aqua klassen worden de zolen van mijn voeten rauw dus ik heb zwemschoenen besteld. 

Ook is er een Bark Box voor Orion.  Ze hebben er een voor honden, die graag knauwen. Het thema deze maand is reizen en er zit een hondenpaspoortje bij, heel grappig.  Deze maand heb ik er gewoon een besteld om te kijken wat het is.  Ik denk dat ik er een abonnement van maak.

Orion krijgt een bal in de vorm van een wereldbol, een fototoestelletje waar snoepjes in kunnen, een varkensoor (zijn eerste ooit en hij vindt het heerlijk) en een groot bot voor later.  De twee zakken met snoepjes zijn ook welkom.

Tijd om de voeten omhoog te doen, ik heb al mijn sportdoelen behaald, inclusief 10000 stappen. Mijn hangmatstoel is heerlijk en het alcoholvrije Beck's biertje perfect. Orion geniet van zijn nieuwe puzzeltje (het lukt hem niet de snoepjes uit het cameraatje te krijgen!) en ik heb geen hond aan hem.

Als Rick thuiskomt ben ik net met jarige zus aan de telefoon.  We verschillen weer even tien jaar.  Ik zou zo willen dat we dichter bij elkaar woonden, ook met mijn broers, maar gelukkig zijn er alle sociale media.

Rick gaat zijn tien baantjes trekken in het zwembad en dan gaan we naar Taco Bamba voor ons avondeten.  Het is er flink druk, maar ik heb geluk dat twee dames net weg gaan bij de bar.  Rick probeert intussen een parkeerplek te vinden.  Dat neemt even en ik moet die kruk van hem echt verdedigen.

Als Rick eenmaal binnenloopt blijken twee van zijn collega's hier ook te zijn!  Een mini Microsoft bijeenkomst, ze lachen er allemaal over. Het is dan ook echt zo'n buurtrestaurant waar mensen even snel een hapje gaan eten.

Rick en ik bestellen beiden twee taco's.  Voor Rick de echte Amerikaanse met gehakt e.d., daarom heet die ook El Gringo.  Ik neem de Al Pastor met varkensvlees en ananas en de Black Sheep met geitenvlees, inktvis inkt, tomatillo en inktvis, zo lekker!  Ook heel goedkoop, maaltijden thuis kunnen duurder zijn.

Nu ben ik toch echt moe, maar dat is ook wel logisch na een dag als vandaag. Toch valt het me op hoe ontzettend veel meer energie ik heb deze dagen met het warme weer! Ik word meestal met veel pijn wakker, maar hoe meer ik beweeg hoe beter het gaat. Terwijl met kouder weer die pijn maar blijft en dat maakt me dan weer doodmoe.  Geef mij de zomer maar!