Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, maart 30, 2018

Lenteweer hier kan zo bizar zijn!

Rick komt boven en verkondigt dat het al heerlijk warm is buiten. Ik dacht dat er regen zou komen vanochtend, maar het is mooi zonnig. Na mijn koffie en frittata kan ik me er daarom niet toe zetten binnen te sporten.

In plaats daarvan ga ik op de plaats hardlopen op het deck. De vogeltjes zingen uitbundig en "ons" cardinaaltje komt me ook toezingen. De magnolia's, forsythia en de perenbomen zijn nu uit, eindelijk kleur in de natuur!


Na een uur vind ik het wel genoeg en ga de rest van de ochtend op het deck van de warme zon genieten. Lekker wat vitamine D opdoen. Op mijn weer app zie ik dat er onweersbuien aankomen en dat de temperatuur dan flink gaat kelderen.

Om een uur of half een steekt er opeens een koude wind op en gaan Orion en ik naar binnen. Als ik klaar ben met mijn douche plenst het en is de temperatuur al tien graden gedaald! Dat is nog eens een koufront!

Voor de lunch heb ik dan ook zin in pho. Dat ga ik bij Pho Thang Long eten, zoals altijd heel smakelijk. Daarna rijd ik Vienna weer in voor een paar boodschappen. Bij Whole Foods haal ik Kind repen voor als we in de natuur lopen en opeens toch trek krijgen. Ik ben dol op die noten repen en ze hebben maar weinig suiker.





Bij Potomac River Runners ga ik kijken of ze zachte waterflessen hebben. Dat is niet het geval maar ik zie wel een vervanging voor een Camelbak waterreservoir van 1,5 liter. Ik weet alleen niet waar mijn Camelbak rugzak is.

De vriendelijke verkoopster verwijst me naar REI waar ik inderdaad die flesjes zag. Dan toch maar weer terug daarheen.  Alleen hebben ze niets groters dan een halve liter en dat is niets. Onverrichterzake ga ik dus huiswaarts.

Terwijl ik Orion uit de van laat valt mijn oog op iets roods aan een haak. Laat dat nu mijn Camelbak rugzak zijn, vlak onder mijn neus! Ik krijg alleen het waterreservoir niet open. Niet getreurd, Potomac River Runners is vlakbij en de vriendelijke verkoopster is blij mij toch van dienst te kunnen zijn. Nu heb ik alles voor de reis en de natuur bijeen.

Als Rick thuiskomt stelt hij voor Indiaas te gaan eten. We willen eens naar een nieuw restaurant of althans een waar we allang niet geweest zijn. Haandi komt eerst tevoorschijn in onze gedachten. Het is zeker vijftien jaar geleden dat we daar voor het laatst aten.

Toen was het al heel popular en nu nog steeds zien we als er een rij tot buiten de deur staat. We hebben geen zin om te wachten en ik kijk op Yelp of er nog andere Indiase restaurants in de buurt zijn. Dat blijkt het geval.

Slechts een paar stoplichten verder ligt Saffron en dat krijgt ook heel goede recensies. Hier is er nog wel een tafeltje voor twee vrij. Rick en ik bestellen beiden het spinazie gerecht, ik met paneer, Indiase kaas, en Rick met lam. We hebben er ook wat naan en chutney bij. Het is heel erg lekker, weer een restaurant om aan onze Indiase lijst toe te voegen.

Vanavond hoop ik op tijd naar bed te gaan, want morgen gaat de wekker om zes uur. Ik heb er enorme zin in en Chris ook! Ik kan niet garanderen dat er iedere avond een blog komt, maar ik zal natuurlijk zo vaak mogelijk schrijven.

donderdag, maart 29, 2018

Een heerlijke lentedag, eindelijk!

Wauw, ik heb de hele nacht door geslapen en word pas om acht uur wakker. Dat is ongekend! Die codeine hoestdrank is zeer goed voor de nachtrust! Het is al lang geleden dat ik zo lang achtereen sliep!

Nog steeds voel ik me verstopt, maar het gaat wel wat beter tenminste. Deze sinusitis is niet de minste! Ik moet me over een paar dagen echt weer helemaal goed voelen van mezelf.

Na koffie en ontbijt ga ik naar de sportschool. Daar doe ik een rustig uur cardio want de energie voor voluit sporten ontbreekt me nog. Dan komt Sharon me halen voor het halve uur personal training. Dat gaat ook snel voorbij en dan ben ik "vrij" voor de rest van de dag.

Vandaag moet het 25 graden worden, maar nu is het nog bewolkt en 18 graden. Toch is het warmer dan het deze hele maand geweest is. Ik zie de bloesems meteen groeien! Onze magnolia staat op barsten.


Voor de lunch besluit ik naar Noodles & Company te gaan en hun med salade met kip te bestellen. Buiten op hun terrasje geniet ik ervan. Vooral de pittige yoghurt dressing maakt dit een heerlijke salade. En eindelijk is het warm genoeg om buiten te eten!

Bij de Walgreens haal ik eindelijk Orions derde medicijn op. Hij heeft weer lief op me gewacht in de van. Ik had de ramen een stuk open en het schuifdak. Nadeel van warmere temperaturen is wel dat het dan snel te warm wordt in de van om Orion erin te laten.

Het is inmiddels warm genoeg om buiten op het deck te zitten en Orion vindt dat duidelijk ook heerlijk. Ik begin in een nieuw boek en voor ik het weet is het vijf uur. Heerlijk zo te ontspannen met het geluid van de luid zingende cardinaaltjes op de achtergrond.

Intussen hebben Katja en Kevin de sleutels voor hun eerste huis samen gekregen! Dat is toch wel een heel grote stap in een relatie. Ik denk terug aan Rick en ik, die de eerste jaren van ons huwelijk in het huis van zijn ouders woonden (zij waren in Turkije). Ons eerste "huis" was een klein condominium, daarna kochten we een flink rijtjeshuis en nu dit huis. Katja en Kevin hebben bij dit huis al een flinke tuin. Hier kunnen ze een tijdje blijven wonen.


Als Mia naar buiten komt gaat Orion met haar langs het hek rennen. Rick zei dat hij het hek om de vijver gemaakt had dus ik ben niet bang dat Orion weer gaat zwemmen. Verkeerd gerekend, de hond springt gewoon over het hoge hek heen en voor ik het weet baadt hij weer met de vissen!

De ondeugd maakt zich dan extra vies door nog eens door de modder te rennen met Mia. Het logische zou zijn de vijver weg te halen, maar dat willen Rick (vooral) en ik niet. We hebben er vissen in en de fontein klinkt zo rustgevend als je buiten zit.

Gelukkig is Orion al een stuk droger als wij uit eten willen gaan. We kiezen Taco Bamba en zijn daar zeker niet de enigen in. Er staat een lange rij om te bestellen, maar wij gaan aan de bar zitten en krijgen onze taco's zo vrij snel. Ik probeer eens een nieuwe met kippenlever pate, speklap en groentes, hij is erg lekker!

Wat heb ik genoten van deze eerste dag dat ik eens geen winterkleding hoefde te dragen! Gelukkig wordt het volgende week in Nevada en Utah ook lekker weer. Veel zon en daar heb ik zeker zin in!


dinsdag, maart 27, 2018

"I can see clearly now"...

Eindelijk heb ik maar nauwelijks gehoest en redelijk goed geslapen (er kwamen nog wel een paar dropjes aan te pas in het midden van de nacht). Als Ricks wekker om kwart over zeven gaat draai ik me nog een paar keer om.

Het is grauw weer als ik opsta. Volgens het verhaal de laatste koude dag dit jaar, we zullen zien. Het is een late lente na de warme februari maand. Ik kan de knoppen wel aan de bomen kijken, het is zo dichtbij, maar ook zo ver weg!

Na een mini ontbijtquiche en een flinke kop koffie ga ik een uur op de elliptische machine doen. Het eerste uur sinds ik terug ben van mijn reis met Kai. Het gaat goed en Orion ligt zoals altijd rustig naast me te slapen.

Intussen miezert het en laat ik Orion gauw uit. Er wordt nu aan de straat achter ons gewerkt dus ver kunnen we sowieso niet gaan voor we werkers tegenkomen. Dat zal tot juni duren dus ik zal met Orion, als het weer beter wordt , met de van naar wandelplaatsen gaan.

Voor de lunch heb ik zin in de Italian wedding soep van Whole Foods. Nu ik antibiotica neem kies ik er een drankje met probiotics bij. Ik had niet gedacht dat lekker te vinden, maar tot mijn verbazing is het dat wel. De wedding soep is altijd weer erg smakelijk al duurt het eeuwen voor het koel genoeg is om te eten.

Om twee uur heb ik een afspraak om mijn nieuwe contactlenzen op te halen bij het Vienna Eye Care Center. Dat doen ze hier zeer professioneel. Bij mijn vorige dokter kreeg ik ze gewoon mee. Hier wordt gekeken hoe ze passen en hoe goed ik ermee kan zien. Het is fijn weer twee contactlenzen in te hebben en ik kan er de kleinste lettertjes mee lezen.
Mijn vriendje wachtend op mij


Bij Walgreens ga ik Orions medicijnen ophalen. Vreemd genoeg hebben ze maar een van de recepten doorgekregen. Vorige keer betaalde ik zo'n $150 voor deze medicijnen maar nu heb ik een Walgreens kaart. Je raadt nooit wat ik vandaag moet neertellen...maar liefst $20! Ik bespaar $114,89 met die kaart! Laat wel zien hoe idioot hoog geprijsd de "normale" prijzen van medicijnen zijn!

Thuis bel ik dan ook meteen met de andere apotheek om overgebleven recepten over te hevelen naar Walgreens! Dat is net even teveel geld om te negeren! Ik vind het bovendien heel slechte klantenservice om de korting van de ene keten weg te halen en klanten de volle prijs te laten betalen totdat alle systemen zijn geintegreerd.
Onze straat is afgesloten behalve voor ons bewoners

Rick komt vroeg thuis want ook hij is naar de oogarts geweest. Hij kan niet goed zien vanwege de oogdruppels, die ik gelukkig niet hoefde omdat ze een nieuwe machine hadden om de achterkant van mijn ogen te bekijken. Rick moet voor het eerst geloven aan een leesbril. Wij zijn daar beiden laat mee, grappig genoeg.

We halen eten van Al Nakheel. Ik ben dol op hun Halloumi kaas pita wrap en de spinazie fatayer. Grappig is dat we hier eindeloos veel keuze aan Aziatische en Midden-Oosterse cuisine hebben. Dat zijn ook meteen mijn favoriete keukens dus helemaal goed.

maandag, maart 26, 2018

Toch maar naar de dokter

Gisteravond heb ik de pot met drop mee naar boven genomen. Iedere keer als mijn keel begon te kriebelen nam ik een dropje en dat hielp genoeg dat ik redelijk op tijd in slaap kon vallen. Ook midden in de nacht kwamen er nog wat dropjes aan te pas.

Duidelijk had ik de slaap nodig want ik hoor niets als Rick opstaat en word pas om half negen wakker. Hoezeer ik ook zou willen, er is nog steeds geen verbetering en mijn rechter kaakholte doet flinke pijn. Ik heb er zelfs kiespijn van.

Rick draagt me streng op vandaag naar de dokter te gaan, maar dat hoefde hij niet te zeggen. Ik heb het lang genoeg uitgesteld, maar duidelijk duurt het allemaal te lang. Als ik nu een beetje verbetering zou zien, maar nee. Ik heb een hekel aan naar de dokter gaan, maar ja.

Eerst eet ik ontbijt en vertrek dan naar de sportschool. Daar doe ik eerst een half uur cardio en dan komt Sharon me halen voor de gewichten. Ik merk wel dat ik minder uithoudingsvermogen heb nu ik me niet lekker voel. Ik kan niet wachten weer mijn gewoonlijke energie te hebben! Gek hoe je daar niet bij stilstaat tot het er niet is.


Thuis ga ik met Orion de tuin in. Daar rent hij lekker met Mia en de Deense doggen van de buren. Het is zonnig weer, maar nog steeds veel te koel voor de tijd van het jaar. De natuur lijkt daardoor stil te staan. De magnolia knoppen gaan bijvoorbeeld tergend langzaam open in vergelijking met andere jaren.

Voor de lunch heb ik zin in Chopts pittige linzensoep. Chopt ligt een paar deuren van het Inova Urgent Care center, dus na de lunch loop ik daar binnen.  Ik heb enorm veel geluk want er wacht niemand! Dat is nog nooit voorgekomen (als ik weer naar buiten kom zit de wachtkamer vol).

Binnen het kwartier word ik dan ook binnengeroepen. De vriendelijke dokter laat een strep bacterie en een griep test doen, maar zoals ik al wist zijn die beiden negatief. Mijn eigen diagnose klopt, fikse kaakholteontsteking. Ik krijg er antibiotica en een codeine hoestsiroop voor.

De antibiotica heeft de dokter al naar Walgreens gemaild, maar voor de siroop moet ik het recept in persoon brengen. Dat is een gecontroleerde substantie. Ook de pseudoephedrine, die geen recept behoeft, is dat.

Na een kwartier zijn mijn recepten gevuld en kan ik huiswaarts. Daar neem ik de eerste antibiotica pil meteen in.  Orion gaat weer even rennen met zijn vriendin en dan geef ik hem een groot bot. Grappig is dat hij daar dan de hele middag mee rond blijft lopen. Kennelijk moet het precies het juiste moment zijn om eraan te beginnen.

Zaterdag vertrekken Chris en ik naar Las Vegas. Zij komt mij om zeven uur ophalen om bij Maru Koreaans te gaan eten en onze plannen te bespreken. We maken reserveringen voor het avondeten in Las Vegas en bekijken welke hikes we in Bryce Canyon en Zion National Parks willen doen. De hotels en auto heb ik allemaal al geregeld.

Chris ziet er enorm naar uit hele dagen te hiken met klimmen en alles dus ik moet echt beter zijn voor we vertrekken! Ik heb haar al gezegd dat ze altijd zonder mij verder kan. Ik wil nooit een blok aan iemands been zijn. Dan wacht ik wel en geniet van de omgeving. We zien het allemaal wel.

Hopelijk helpt de codeine me vanavond niet te hoesten en goed te slapen. Dat alleen al zal zo'n verbetering zijn!

zondag, maart 25, 2018

Katja's shower

Zaterdag

We staan bijtijds op, eten ontbijt en laden dan de rest van de showerspullen en onze bagage in de van. Na Orion nog even een goede wandeling te hebben gegeven vertrekken we keurig op onze voorgenomen tijd van kwart over tien.

Een vol gepakte van, er is nog net plaats voor ons drieen

In Vienna halen we nog ontbijt voor Saskia en beginnen dan aan de rit naar New Jersey. Het weer is prachtig en er is helemaal geen verkeer. We stoppen een keer bij een plaza waar Rick en ik een broodje nemen, het mijne met mozzarella, tomaat en pesto. Erg lekker moet ik zeggen.
Ergens in Delaware

Zo komen we net na tweeen al in Neptune aan. We checken eerst in bij de Hampton Inn waar ik voor Saskia tot haar genoegen een eigen kamer heb geboekt. Saskia heeft nog geen lunch gehad dus we gaan op zoek naar een Playa Bowl. Saskia weet dat ze daar lekker eten hebben.

Intussen zijn Katja, Kevin en Morgan, Katja's vriendin, die hier is voor de shower, op het strand. Daar rijden we ook heen en lopen een stuk met Django. Hier ligt nog aardig wat sneeuw en volgens mij heb ik dat nog nooit op een strand gezien.

Natuurlijk is er in deze foto's geen sneeuw te zien, maar het was er echt

Als we uitgewandeld zijn gaan de anderen Django naar huis brengen en Rick, Saskia en ik rijden alvast naar de Kane brouwerij waar we een biertje gaan drinken met zijn allen. De anderen nemen een "flight" met vier verschillende glaasjes bier. Ik houd het bij hun witte bier, dat vind ik altijd het lekkerst.

Intussen zijn mijn zus en nichtjes ook bij het hotel gearriveerd. We gaan hen begroeten en frissen ons even op. Dan is het alweer tijd om naar het restaurant te gaan voor het avondeten. We konden bij het Italiaanse restaurant Stella Mare nog een tafel voor negen mensen reserveren.

Dat restaurant heeft zicht op het strand en is erg gezellig. Het eten blijkt ook heel goed te zijn. Ik bestel een pasta met garnalen, kerstomaatjes en olijven. Het gesprek vloeit goed en ook de kinderen smullen. Saskia vindt het duidelijk heel leuk met haar twee nichtjes (N is dertien en S tien).

De meesten nemen nog een dessert en dan gaan Kevin, Katja en Morgan door naar een bar. Het is al na negenen dus de rest van ons keert terug naar het hotel. Mijn zus en de meisjes willen vroeg naar bed en Saskia ook. Rick en ik ontspannen nog even op de kamer.

Jammer genoeg voel ik me nog steeds rot en iedereen hoort het aan me. Het hoesten houdt me ook tot diep in de nacht wakker en pas om een uur of half drie val ik in slaap. Dat wordt maandag toch maar naar de dokter gaan.

Zondag

Na het late in slaap vallen probeer ik tot negen uur uit te slapen zodat ik me niet zo doodmoe voel. Rick maakt zich klaar en gaat samen met Saskia ontbijt halen. Zij wil naar een veganistische bakkerij waar het kennelijk erg druk is.

Als ze terugkomen is het al tijd om naar het restaurant voor de shower te gaan. We checken uit en stellen de GPS in op Bar Anticipation. Hier heb ik de Mahogany Room gehuurd voor de shower en we mogen al om kwart voor elf binnen om te versieren.

Kevins moeder heeft voor de cake en de ballonnen gezorgd en ik heb de tafelversieringen onder mijn vleugels genomen. Met zoveel helpende handen is alles binnen het halve uur versierd en is het wachten op de gasten.






De een na de ander komen de 31 gasten binnendruppelen, inclusief mijn schoonzus AM en nichtje A uit Canada. Zij zijn gisterochtend al in Newark aangekomen, maar hebben gisteren een dag in New York doorgebracht. Op een na zijn alle nichtjes van Katja van mijn kant van de familie aanwezig, dat komt zeer zelden voor. Katja heeft ze ook al lang niet gezien dus helemaal leuk.

Om tien over twaalf komt de eregast binnen. Ze heeft van mij een tiara met "Bride to Be" erop gekregen en na allerlei foto's neemt ze plaats in haar speciaal versierde stoel. Intussen tekenen de gasten het gastenboek en deelt Jess, aan wie ik heb gevraagd emcee te zijn, het eerste spelletje uit.

Dat is bedoeld om de andere gasten een beetje te leren kennen. We moeten iemand vinden, die in dezelfde maand is geboren, iemand met blauwe schoenen (Katja toevallig!) en meer. Degene die wint heeft maar liefst alle mogelijkheden gevonden.

De prijzen heb ik ook meegenomen. Eerste prijs is een sarong voor het strand, tweede prijs is een kaars met geur van het strand en de derde prijs is een flesopener in de vorm van een teenslippertje. Ana Maria wint daar een van en is er blij mee voor haar tiki bar thuis.

Inmiddels is het buffet klaargezet. Er zijn twee salades, sandwiches, twee soorten quiche en vers fruit. Saskia krijgt een apart veganistisch gerecht. Het eten is werkelijk heel erg goed en iedereen smult ervan.

Als de borden weer weggeruimd worden deelt Jess het volgende spelletje uit. Kevins moeder en ik hebben vijf foto's ieder van Katja en Kevin op verschillende leeftijden uitgezocht en iedere tafel krijgt een setje. Zaak is om te raden welke leeftijd die twee hadden op de foto's. Dat blijkt flink moeilijk te zijn want de winnaar heeft maar de helft goed.

Het volgende spelletje is een lijst met door elkaar gehutselde bruiloft woorden. Daar blijkt iedereen zo goed in dat er geen prijzen te winnen vallen. Het derde (en laatste) spelletje is een bingo waarop je moet raden welke cadeaus Katja gaat krijgen. Wie Bingo krijgt wint een prijs. Zowel mijn zusje als nichtje krijgen een prijs.  Dit houdt de gasten bezig terwijl Katja alles (en het is nogal wat!) uitpakt.

Intussen worden S en N door Jess geinstrueerd hoe ze de strikken van de verschillende pakjes op een hoed kunnen nieten en plakken. Die hoed moet Katja aan het einde op en ook naar haar rehearsal dinner de avond voor de bruiloft. De meisjes doen heel goed hun best en er zijn heel wat strikken!

Kevin's nichtje van vier helpt Katja uitpakken en daar zitten flinke dozen bij! Katja krijgt voornamelijk huishoudelijke dingen van haar "registry", de lijst met wensen, die ze bij twee winkels had gemaakt. Ik geef haar ook nog het satijnen setje en kimono om te dragen terwijl ze zich klaarmaakt voor de bruiloft.

 
 
De bruidsmeisjes (op een na) en een van de twee bloemenmeisjes

Intussen is het al drie uur geweest en we hadden de zaal tot die tijd. Gelukkig is het helemaal geen probleem, het personeel hier is heel erg aardig! De cake wordt opgesneden en verdeeld en er wordt koffie en thee geschonken. De cake is een lekkere red velvet cake met cream cheese frosting.


Gauw deel ik de zakjes met stroopwafel, klompjes en zeepje uit want mensen staan al op het punt te vertrekken. Ook dat valt heel erg in de smaak en ik hoor van veel van Kevins familie ook hoe leuk ze het vonden. Dat geeft wel een heel voldaan gevoel, want het was toch best wat werk allemaal.


Vele handen maken licht werk en binnen een mum van tijd hebben we de zaal opgeruimd. Mijn nichtjes willen de schelpen meenemen, Saskia de kaarsenhouders en zo zijn die dingen niet weggegooid. Katja krijgt de servetringen waar ik zeesterretjes op heb geplakt voor haar nieuwe huis.


Dan rekenen Rick en ik af en nemen afscheid van Sue en Ralph, Kevins ouders. Voor ook wij, mijn zus en schoonzus weer op pad gaan willen we graag Katja en Kevins nieuwe huis van buiten zien. Dat ligt in een leuke buurt en een oudere buurman komt meteen kennis maken. Hun overburen en naaste buren zijn ook jonge mensen, vertelt hij. Donderdag krijgen ze de sleutels al!
De bijna huiseigenaren met hun blauwe huis op de achtergrond

We maken de nodige foto's en nemen dan weer afscheid om in drie verschillende richtingen te vertrekken. Het was kort maar krachtig en heel bijzonder dat Katja twee van haar tantes en drie van haar nichtjes erbij had.

Wij moesten zo snel terug omdat Saskia vanavond nog door naar Richmond moet. Gelukkig is er ook vandaag weinig verkeer. Als we bijna thuis zijn halen we avondeten in Vienna. Een gerecht van het vegetarische restaurant voor Saskia en Thais voor Rick en mij.

Dan zit dit showerweekend er weer op. Ik ben zo opgelucht dat het allemaal zo goed ging! Nu nog even die stomme hoest weg en een goede nachtrust, daar ben ik wel aan toe!

vrijdag, maart 23, 2018

Trouwjurk crisis met (relatief) goede afloop

Mijn kriebelhoest blijft vervelend en als ik eenmaal wakker ben lukt het me niet weer in slaap te vallen erdoor. Ik probeer zo zachtjes mogelijk te hoesten zodat ik Rick er niet mee stoor. Ik baal enorm, maar naar de dokter gaan heeft geen zin, het is gewoon iets wat ik zijn loop moet laten.

Het is mooi weer, maar weer veel te koud voor de tijd van het jaar. Eerst zouden de befaamde kersenbloesems in Washington vorige week al bloeien na de warme februari maand. Maart is echter zo koud geweest dat dat nu pas 11 april wordt verwacht!

Dat vind ik prima want dan ben ik thuis en ik wil altijd graag zoveel mogelijk genieten van die bloeipracht. Vandaag is het echter nog koud genoeg voor verwarming, hete koffie en een ontbijt quiche.

Terwijl ik zit te eten zendt Katja een paniek Fecebook berichtje. Haar trouwjurk past niet! De winkel waar ze hem gekocht heeft sloot vorige maand voorgoed en dus moest Katja een andere winkel vinden om haar jurk te vermaken. Gewoonlijk wordt dat gratis in de bruidswinkel waar je hem hebt gekocht gedaan.

Tot haar grote schrik blijkt de jurk een maat kleiner te zijn dan Katja had besteld en de naaister bij die bruidssalon zegt dat ze er niets aan kan doen om hem passend te maken. Meestal duurt het een half jaar om een bruidsjurk te bestellen en Katja's bruiloft is over iets meer dan vier maanden.

Katja is dus niet voor niets helemaal in paniek. Ze belt deze en gene en niemand kan helpen. Ze heeft al bedacht dat ze dan deze jurk maar moet verkopen en een jurk die al in de winkel hangt moet kopen. Dat zou wel heel jammer zijn, want zij en wij allemaal zijn weg van deze jurk.

Intussen heb ik mijn halve uur op de elliptische machine gedaan en Orion uitgelaten. Ik maak me klaar om naar het Mosaic District te gaan waar ik met Claudia heb afgesproken voor de lunch. Zoals altijd is het daar enorm druk, maar ik vind nog een parkeerplaats.

Jammer genoeg voor Orion komt Mia niet naar buiten

Claudia wacht me al op voor True Food Kitchen met de mededeling dat er een twintig minuten wachttijd is voor een tafel. We besluiten dan naar Le Pain Quotidien te gaan. Daar is Claudia nog nooit geweest en ik ook alweer een tijdje niet.

Hier is er wel een tafeltje vrij en ik bestel de kippensoep. Claudia heeft een lekkere salade en we hebben heel wat gesprekstof. Zij is zo'n vriendin die ik maanden niet zie en dan is het net of we elkaar gisteren nog spraken. Jammer genoeg gaat zij naar Florida verhuizen dit jaar.

Pas tegen tweeen nemen we afscheid want Claudia wil terug naar haar twee kittens. Helaas heeft Claudia een heel zieke kitten, die binnenkort gaat overlijden aan FIP, een ongeneeslijke autoimmuun aandoening. Ik zie aan haar dat ze er zeer verdrietig over is. Zo zielig, zo'n jong diertje!

Het is zulk mooi weer, maar wel heel koel met een bries en maar zeven graden. Voor de Target staan Adirondack stoelen en daar zie ik een paar Duitse (naar later blijkt) meisjes in zitten. Ik sleep er een de zon in en het is zeer aangenaam zo buiten de wind!

Hier zit ik een paar uur, kijkend naar wie er langs komt en gewoon genietend van de zon. Dan verdwijnt die achter de wolken en meteen is het koud. Op de terugweg naar huis gooi ik de van vol voor onze rit naar New Jersey morgen.

In de tussentijd heeft Katja een andere bruidssalon gebeld en die vragen haar de jurk te brengen, zodat hun naaister ernaar kan kijken. Tot Katja's grote opluchting zegt die dame meteen dat het geen probleem is de jurk te vermaken. Ze krijgt hem zelfs helemaal dicht geritst, iets wat de eerdere naaister niet eens probeerde.

Wel hoort Katja van deze mensen dat haar jurk niet nieuw is. Er zitten scheurtjes in en sommige kralen zitten los. Volgens hen is het een jurk die door veel anderen is gepast! Echt schandalig want daar hebben we volle prijs voor betaald! Het bedrijf is er niet meer dus Katja kan niemand aanspreken.

Gelukkig kan het bij deze salon allemaal gemaakt worden en Katja (en wij!) is natuurlijk helemaal opgelucht! Zo'n jurk is niet bepaald goedkoop en dit was de jurk die ze koos. Geen enkele jurk van een winkel gaat daaraan tippen.

Thuis laat ik Orion nog even uit en dan komt Saskia thuis. Het is fijn haar weer te zien, maar lang blijft ze niet want een van haar vrienden is hier. Daarmee gaat zij eten.

Rick en ik besluiten naar Founding Farmers te gaan voor ons avondeten. Dat is een idioot populair restaurant en we wachten zo'n twintig minuten voor stoelen aan de bar. De bartender is heel goed en ik geniet intussen van mijn martini met bloody Mary mix.

Rick en ik delen gevulde eieren als voorafje. Dan bestel ik de gepekelde groentes, die net zo lekker zijn als in Hongarije. Daarbij heb ik het brie voorafje maar dat valt zeer tegen. Het is meer brood en uienjam dan brie. Ik had gedacht een lekker stuk gesmolten brie op toastjes te smeren. Niet voor herhaling vatbaar dus. Rick smult wel van zijn "Thanksgiving" maaltijd, kalkoen, puree etc.
Best lekker, maar te weinig brie en teveel brood

Als we onze straat in rijden zien we net een hele familie wasbeertjes oversteken. Dat blijf ik zo bijzonder vinden hier. De vossen, de wasberen, de herten, die gewoon in de buurt lopen. 


Thuis laden we nog wat dingen in de van. Morgen moet alles dus mee en hoop ik dat ik georganiseerd genoeg ben geweest dat we binnen het uur alles kunnen versieren. Ik zie uit naar de shower, maar zal ook heel blij zijn als het allemaal klaar is en goed gegaan is!